) Zondag met haar op hol gegaan, door een paar rotkoeien 
. Marga was er al een poosje bang voor, ze staan nogal een stukje hoger dan de weg op een dijkje, het zijn er 20, en ze zijn heel jolig, rennen met je mee. Ze kunnen over een traject van wel 300 meter met je meerennen langs de weg. Ik ging er elke keer met Marga langs, zodat ze eraan kon wennen. Diëgo mee, want die is nérgens bang voor, alleen voor (zelfs stilstaande) betonmolens. Zondag ging het super, Marga keek alleen met een scheef oogje naar de koeien, poepte niet van de stress, snurkte niet, liep braaf door achter Diëgo aan. De koeien staan nu wat langer in de wei en rennen niet meer met elk paard mee. Maar tóch kwamen ze er ineens weer aanrennen. Ineens spuit Diëgo er vandoor (já, Diëgo......) Marga mee natuurlijk. Heel jammer, want ze was er nu net niet zo bang meer voor. Volgende keer vindt ze het natuurlijk weer eng, want als zélfs Diëgo het eng vindt, dan zal het ook wel echt dóódeng zijn 
Maar ik vertrouw erop dat alles goed komt. Ik heb er meteen een nieuw zadel bij gekocht, na een week testen. De Cheyenne, boomloos dus! Heerlijk, ik reed altijd al erg graag zonder zadel, dit zadel zit echt héérlijk!
Hier nog even een fotootje van een relaxte Marga in de wei
Ik was even met Jackie het veld in geweest, had daar 2 reeën gezien, dus ik toen ik thuis kwam op de fiets, telelens mee:
Ze hoorde me helaas aankomen natuurlijk, en ik kon nog net deze foto schieten voordat ze in het hoge gras verdwenen.
De 3 musketiers keken me aan of ze nooit een fietsende fotograaf hadden gezien:
Jackie staat er niet op, die stond te slapen in een hoekje, moe van het wandelen. Ze waren vanmorgen ook allemaal erg voreg wakker. We gingen dauwtrappen van de fotoclub, om 5 uur bij ons op de deel verzamelen. Ponie's waren nog erg duf toen
Ik weet zeker dat het goed komt, ik kom je af en toe wel even helpen om Marga weer zo te krijgen zoals ze bij ons was 
Ullwinn (v. Halldor) en Marga (v. Sebastian) 
