Vanmiddag was ik in de supermarkt al over een paar mensen gestruikeld, liet dingen uit mijn handen vallen en vergat de helft van de boodschappen en toen kreeg ik al zo zachtjes aan het vermoeden dat deze middag het niet helemaal werd...
's Middags zou ik Tim doen. Het regende en miezerde en ik zat te wachten tot het droog werd. Dat werd natuurlijk lang wachten dus met goede moed heb ik besloten dat je vast wel een positieve draai kunt geven aan "je dag niet hebben"

Dus vol goede moed naar stal en toen ik uit de auto stapte.. was het droog! Ik spulletjes van Tim gepakt,zijn stal in om zijn deken af te doen en ik had even ruzie met een gesp. Al goed, die kreeg ik los, ik haalde de deken van Tims en rug en toen dacht Tim : Dan ga ik vast maar! Ik heb nog een halfslachtige poging gedaan om zijn staart vast te houden maar dat hielp ook niet echt en Tim liep verder en verder. Afsnijden ging niet, alleen maar vertwijfeld er achteraan lopen en hopen dat alles goed zou komen. Gelukkig kon meneer niet van het erf af. Hij kon wel een zeer mooi met jonge grasjes bezaaid weiland op. Dat kan in stap, in draf maar natuurlijk ook op zijn allerhardst. Ziet u het voor zich? Mooi weiland met dravend paard en Mir tot haar knieën in de blub? En toen... toen zag Tim Tina (ja stel je de pruik van Tina Turner voor maar dan op venijnige pootjes). Snap niet dat hij dat 90 cm wandelende slechte humeur aantrekkelijk vindt maar het zij zo. Vervolgens met zijn tweeën in woeste galop door het maagdelijke zeer drassige weiland en toen floepte Tina onder de draad naar veiliger oorden

