Nadat het dus drie keer zo goed gegaan was, vond ik het vandaag tijd voor iets nieuws: een longeersingeltje!
Eerst aan de gang met Zarah (de KWPN-merrie). Dat is nogal een bloedbeestje, dus ik was voorbereid op het ergste. Eerst weer geoefend met longeren totdat ze mooi ontspannen over de rug liep links en rechtsom. Daarna haar midden in de longeerbak gezet en de singel gepakt. Eerst rustig laten snuffelen, beetje gerammeld (wennen aan het geluid van de ringen), toen naast haar gaan staan, beetje over haar rug geaaid en toen langzaam de singel op haar rug gelegd. Ze reageerde echt braaf, keek om en begon er een beetje aan te trekken (uuh, Zarah, het hoeft niet meteen kapot), maar verstapte echt geen zet. Dus singel en nog eens af en nog eens er op. Jeeh weer goed. Toen voorzichtig onder haar buik langs, de singel vastgemaakt, rondje stappen, singel nog wat strakker, nog een rondje stappen en toen aan de longe. Hier had ik toch op zijn minst een paar goede bokken verwacht, maar niets van dit alles. Ze liep keurig ontspannen met haar hoofdje richting grond. Wat was ik trots!!!
Daarna natuurlijk uitgebreid beloond, singel er weer afgehaald en laten snuffen er aan.
En toen dus Arwen. Ook geen idee wat die zou doen, al was ik daar meer gerust op, aangezien die toch een stuk koeler in het hoofd is. Zelfde tactiek maar weer gebruikt en ook Arwen: eerst netjes gelongeerd. Wow, wat kan ze toch lopen. Stofzuigen en met haar achterbeen zowat haar hoofd aantikken
Daarna dus het singeltje. Ook Arwen was wel erg kijkerig, maar zo braaf. Ook aan de longe bleef ze totaal ontspannen. Ben dus zo trots op mijn twee jonge paardjes. Voorlopig doen we het nog zeer rustig aan, twee maal per maand aan de longe moet toch kunnen.
