Wat zou je doen als je jou trots niet meer kan berijden???

[claudia]

Bij mij is het ook zo: als ze geen pijn hebben mogen ze gewoon blijven, dat is het gemak van je paarden aan huis.
Maar mochten ze pijn hebben dan laat ik ze inslapen. Ik ga ze niet aanhouden omdat IK er geen afscheid van kan nemen maar het dier wel pijn heeft.

Voor yara wordt het idd wel moeilijker met haar exceem
Ik heb bij Alco ook vaak genoeg overwogen om hem in te laten slapen als hij zo'n last van zijn huid heeft maar daar is telkens nog een middeltje voor te vinden.

Zoals ik al zeg, heb ik makkelijk praten,die van mij staan aan huis en kosten dus stukken minder dan bij jou op stal.

Maar als ik wist dat ze pijn zouden hebben dan is voor mij de keuze niet moeilijk.

[rowenna]

Een klein half jaar terug heb ik zelf met die vraag gezeten toen Udo zijn griffelbeentje aan zijn achterbeen had gebroken, en het niet echt zeker dat ik hem weer zou kunnen rijden.
Ik had toen besloten dat als het zover komt, dat Udo bij mij blijft en Lissy en James verkocht worden en dat ik er dan een fjord bij koop om mee te rijden.
Maar gelukkig hoefde dat niet, alhoewel ik wel Lissy heb verkocht.

[Mariël]

Wij hebben het aan de hand hier met Wammes
Hij blijft bij ons en mag heel de dag naar buiten, verder borstelen we veel en kroelen natuurlijk.
Als hij erg slecht wordt laten we hem inslapen, maar verkocht wordt hij niet

[nadinefjorden]

Allereerst hoop ik natuurlijk dat we kunnen opbouwen straks,
Mocht ze langer nodig hebben krijgt ze alle tijd die er nodig is

mennen is echt mijn ding niet en vraag me af of yaar er geschikt voor is t is echt een dramkous, en al helemaal bij vreemde, dit is wat ik zo leuk aan haar vind er zit een behoorlijk karakter op.
Tuurlijk staat yaar op nr 1 voor mij en ik had gehoopt t ver met haar te schoppen want ze kan t, ze heeft t in zich en haar werklust is enorm.
Als yaar een recreatiepaardje word gaan we aan t duin staan,
Als ik er niet meer op kan zal t nog wel even duren voordat ik een beslissing neem want yaar loslaten gebeurd niet zomaar welke manier dat ook mag zijn.
Vanmiddag was ik aan t wandelen in t park, heerlijk kan ik er van genieten, stond ze in de paddock en kijkt ze me aan en dan denk ik weer tsja hoe kan ik dit levendige paard nou weg doen in de zin van uitlenen, weide.
Aan de andere kant denk ik ja alleen omdat IK zonodig dressuur wil rijden moet zei de dupe worden ook niet echt eerlijk.
En ja centjes voor een tweede erbij zijn er echt niet.
Dus op dit moment zou ik echt niet weten wat ik moet.
Ik weet alleen dat als de fotos er zijn ik eve rustig thuis alle opties ga bekijken voor ik een beslissing of behandeling neem/kies

[Marijke_]

Je hebt helemaal gelijk Nadine . Dit soort beslissingen kan ook alleen jij nemen en daarvoor moet je wel eerst weten hoe de vlag er voor hangt straks. Je hebt het beste met Yara voor en jij kent je eigen paard het beste.

[Esther]

Naja, zo'n topic als deze brengen je misschien op ideeën en het is wel fijn om te lezen hoe anderen er over denken, maar de beslissing is inderdaad aan jezelf.

Ik geloof dat ik het wel getroffen heb met een plekje voor Jeskim. Maar goed, die is ook niet onbruikbaar, maar wel onverkoopbaar. Maar daar ben ik ook wel te veel aan gehecht hoor.. Ik ben soms best hard in mijn oordeel, maar als het op mijn eigen paarden aankomt ben ik een onwijze Penny..

Dunant, KWPN die ik heb gehad had een kwaal in zijn rug waardoor hij onrijdbaar is geworden, die is naar de slager gegaan, maar dat was buiten mijn weten om. Mijn vader vertelde mij dat hij naar een leuke weide was gegaan in Brabant en ik geloofde dat toen nog, was nog wel iets jonger toen, hihi..
Ik weet niet wat ik gedaan zou hebben als het nu mijn paard was geweest, want het was een schat van een dier!! Ik denk dat hij was gebleven..

@ Anita, zou je Celony ook naar de slager brengen als hij geen pijn zou hebben, maar toch onbruikbaar zou zijn??

[Fran]

Olaf is nu nog hartstikke fit en hopelijk blijft hij nog vele jare gezond bij ons.
Maar mocht er een blessure komen dan zou ik dat natuurlijk (en paula ook) ontzettend verdrietig vinden.
We hebben nu al besloten dat we hem niet verkopen.
We staan op een stal met veel weidegang voor een mooie prijs.
Maar als het er op aankomt is het natuurlijk veel lastiger.

[nadinefjorden]

Het is inderdaad zo dat als je eenmaal voor de keuze staat je toch anders denkt.
Ik zei in t begin meteen dat ze zou blijven enz enz maar als je wat verder kijkt is t soms niet haalbaar en moet je ook andere opties overwegen.

[Pablo]

Het lijkt me een ontzettend moeilijke keuze en t hangt van teveel factoren af om zomaar wat te roepen. Maar vooral het feit dat yara geen weidepaard is, is best lastig. Ik wil je vooral veel sterkte wensen de komende weken.

[Mir]

Ik kan nu wel zeggen wat ik waarschijnlijk zou doen, maar als je echt in de situatie zit, kun je ineens heel anders beslissen.
Ik heb al 29 jaar een onbruikbaar paard in de wei staan, maar die is 3 turven hoog dus wat makkelijker te plaatsen en ook geen verwachtingen met rijden... gek eigenlijk dat dat voor een shet normaal wordt bevonden en voor een groter paard niet.
Een eczemer die moeilijk op de wei kan heb ik ook gehad (en of die nou aan de kust stond of niet maakte echt niks uit, die was van binnen gewoon niet goed) en dan is het nog moeilijker om ze werkeloos neer te zetten. Ook gewichtsverandering (wei) kan effect hebben op eczeem.
Ik zal er niemand op veroordelen een onbruikbaar paard af te laten maken, er gaan er voor minder weg. En als de paarden mogen blijven, heb ik daar ook alle respect voor.

[ukoldaatje]

Het is inderdaad zo dat als je eenmaal voor de keuze staat je toch anders denkt.
Ik zei in t begin meteen dat ze zou blijven enz enz maar als je wat verder kijkt is t soms niet haalbaar en moet je ook andere opties overwegen.

Precies en zo is het en niet anders.

Vooralsnog hopen we op een betere uitslag en duimen we met zijn allen dat het niet het allerslechtste nieuws is...

Vanaf dan moet je zelf gaan bekijken wat je gaat doen.

En niemand zal je veroordelen, iedereen zal achter je staan, nouja, ik in elk geval.

Als je zulke hoge doelen gesteld had, mis je dat misschien ook wel, dat trainen en rijden?

Eerst de fotos, en dan kijken wat de opties zijn. Heel knap dat je je nu al aan het orrienteren bent! (zelf hou ik altijd struisvogelpolitiek erop na namelijk).

[claudia]

Het is inderdaad zo dat als je eenmaal voor de keuze staat je toch anders denkt.
Ik zei in t begin meteen dat ze zou blijven enz enz maar als je wat verder kijkt is t soms niet haalbaar en moet je ook andere opties overwegen.

Ik denk dat , doordat je nu het wat langere weet en er meer over hebt kunnen nadenken, er nuchterder tegenover staat en de + en - goed hebt kunnen bekijken. Je zeker tot andere beslissingen komt.
Yara is geen weidepaard(zoals je zelf zegt ) en je weet niet of ze pijn heeft.


Maar wacht eerst af wat er komen gaat een beslissing is snel genomen.

Maar ik kan jou gedachtegang wel heel goed begrijpen.

Veel sterkte.
Wanneer moet je foto's gaan maken??

[nadinefjorden]

3 Maart is de dag, dan is t precies 12 weken geleden (kan echt geen dag langer wachten hihi)
Ben erg blij met jullie reacties tis toch niet niks waar t over gaat.

Ik zit gelukkig niet meer in de ontkenningsfase zoals ik dat zelf noem, een paar weken geleden schreeuwde ik nog tegen mijn ouders dat yaar de wereld voor mij is en ik nog liever bij haar zou slapen, en al mijn centjes in haar te steken die ik had.
Nu bekijk ik t iets anders, uiteraard probeer ik in haar gedachten te denken, yara staat voorop en dan kom ik.

[Peertje]

Sterkte alvast 3 maart!

Wij hebben deze situatie twee keer aan de hand gehad.

Witte was al maanden geblesseerd, heeft al die tijd weiderust gehad maar bij controle werd in plaats van verbetering een verslechtering vastgesteld waarbij de kans op verder herstel erg klein was en hij had uiteindelijk ook pijn. Dat was - alhoewel ontzettend verdrietig en ik hem nog elke dag mis - een duidelijk besluit. Hem hebben we afgelopen november in laten slapen.

Bol is al bijna drie jaar geblesseerd, maar heeft geen pijn. Na lang revalideren voor de keuze gestaan hem te laten inslapen of om te accepteren dat hij niet meer actief bereden kan worden. Wij hebben er toen voor gekozen om hem 150km verderop (!) naar een pensioenstal te brengen waar hij (ook in de winter) overdag met een groepje oudjes op de weide ging en 's nachts op stal stond. De keren dat we hem in die tijd hebben bezocht zag hij er elke keer slechter uit. Fysiek alles in orde, maar hij 'kwijnde weg' bij gebrek aan aandacht en bezigheden. Bol staat sinds vorig jaar april dus ook weer op onze dure 'randstadstal' en is weer helemaal happy. Hij floreert onder de aandacht en het getuttel, staat veel los in de paddock (alleen 's zomers weidegang) en als hij zelf aangeeft zich te vervelen dan hobbel ik een half uurtje op hem; voelt hij zich weer het beste dressuurpaard van stal en kan er weer een tijdje tegen.

Klinkt allemaal leuk en aardig natuurlijk, maar een onberijdbaar paard is even duur als een paard waar je wel alles mee kunt doen en goedkoper 'wegzetten' is wat Bol betreft dus bewezen geen optie. Daarnaast blijf je (ik althans) toch de hoop (op verbetering), de zorgen (is hij wel happy, heeft hij geen pijn, misschien toch nog die medische behandeling laten doen) en het verdriet (bij verslechtering, onvervulde dromen van alles wat hij en ik samen zouden gaan doen) houden. Geen ideale situatie dus en soms twijfel ik nu achteraf wel eens aan onze keuze destijds. Het valt ons emotioneel gezien niet altijd even gemakkelijk in ieder geval. Gelukkig kunnen we ons naast Bol nog wel andere paarden permitteren, maar wij ervaren het hebben van 'een grasmaaier' toch best als een zorg.

Succes en wijsheid met je keuze straks.

[Anita]

@Esther: Ja, dat denk ik wel. Maar het is echt niet zo dat ik dat zo maar even doen dan, dat het me helemaal niks doet. In tegendeel, ik zal er helemaal kapot van zijn want samen met Meline is hij mij het dierbaarste van al onze paarden. Hij is echt mijn vriendje. Maar zoals je zelf ook schreef 'de hobby is al duur zat' en je moet naast je hart dan ook je verstand laten spreken. Helaas groeit er hier nog steeds, zoals bij niemand, een geldboom in de tuin waardoor we het ons niet kunnen permiteren maar onbeperkt paarden te houden. Ook hier houdt het een keer op.
Zoals Marie Louise het beschrijft in haar laatste alinea daar kan ik mij goed in vinden.

[nancy imka]

Van Imka heb ik altijd gezegt dat ze zou blijven. En dat is nu ook aan de orde. Ik kan eigelijk niks meer met Imka. Heel af en toe stap ik nog een blokje om de wei maar meer niet. Dat is meer om haar ook even de benen te laten strekken en ik niet zo ver kan lopen.

Met Emy is het anders, die is nog zo jong en daar heb ik toch wel alle hoop op dat ik met haar eindelijk kan gaan doen wat ik met Imka nooit heb kunnen doen. Maar als het moment daar is weet ik niet of ik haar ook weg zou kunnen doen hoor... Ben nogal een emomuts. Maar ze moet geen pijn gaan lijden allebei trouwens niet

[nadinefjorden]

Of Yara pijn heeft weet ik niet maar dat ze er last van heeft merk ik soms wel, haar beentjes gaan ook achteruig, of dit door t stilstaan komt of door haar rug weet ik niet.

En als er iemand een emo muts is ben ik t wel daarbij ben ik wel realistisch t gaat niet om mijn verdriet t gaat om yara haar gezondheid

bij de eerste fotos wist ik dat t foute boel was, de dag ervoor liep ik al te janken
Deze keer ben ik bang maar als ik naar haar kijk denk ik t komt wel goed schatje
Vele zullen er niks mee hebben maar een reader komt er straks sowieso, ik kan t zelf ook redelijk maar yaar staat te dichtbij voor mij,
T zal mij helpen om de juiste beslissing te maken voor de toekomst

[Vera]

yaar gaat ook niet weg maar kan gewoon niet op de wei door haar Zomereczeem

Het ligt er wel aan waar.
In een open polder met veel wind en zonder bomen en geen stilstaand water kan het lang an.
Bij ons waait het meestal en ook weinig vliegjes. Ik heb hier meerder eczeem paarden gehad (echt de ergste van de ergste) die gewoon zonder deken stonden. En dan zitten wij nog niet eens op de gunstigste plek.
Maar ik zou eerst even afwachten voor je hoe dan ook een beslissing neemt.

[Gerritje]

Het is een moeilijk besluit. Het is denk ik ook een proces waar je doorheen moet. En wat wil je verder.
Kun je het je permiteren om haar ergens neer te zetten en dan zelf ook nog een ander paard te rijden? Wil je dan zelf weer een paard of niet? Het hangt van veel factoren af..

Ik heb het ook voor handen gehad. Uck was na jaren intensief berijden "op". Nu had ik het geluk om er nog een rijpaard bij te hebben. Dus Uck kon blijven. Hij heeft jaren als wandelpony gefungeerd. Ik liep lekker een rondje met hem, lekker borstelen en knuffelen. Op de dagen met een gouden randje klom ik erop. Dan even heelrijk rijden. Gewoon zonder zadel, tussen de weilanden door. Meneer liep weer alsof hij op een endurancewedstrijd was. En dat maakte het voor mij moeilijk. Want dat gaf hoop. Maar die dagen met gouden randjes waren dagen dat het al tijden heel warm was, hij minder last van zijn artrose had... en 1 keer zo rijden lukte, maar de dag erna niet... en dat gaf mij wel veel verdriet.
Ik denk dat hij 4 jaar zo heeft gelopen. In het begin moest hij erg wennen aan het niet meer werken. Maar op een gegeven moment heeft hij zich er bij neer gelegd leek het wel.
Toen ik een nieuwe stal moest zoeken heb ik voor hem ook wat anders gezocht. De pensioen afdeling op mijn stal was vol en te groot. Dus hij is toen naar een vriendin gegaan. En daar staat hij nu 1,5 jaar. En ik merk dat ik nu echt afstand heb kunnen nemen. Ben niet meer zo met hem bezig. Klinkt erg, maar zo voelt het wel.
Toen Zoef kwam heb ik wel veel aan hem gedacht, dan komen de mooie herinneringen weer boven (nu ook) en dan is het zwaar. Als ik ga kijken bij hem, neem ik hem het liefst mee... zit ik de hele weg naar huis te janken in de auto.. maar de realiteit is dat hij nu zo goed staat, ik kan hem dat niet bieden hier in de randstad..

en dan spelen de kosten natuurlijk ook nog mee.

Het blijft een persoonlijke keuze. En ook als je kiest voor jezelf om te rijden is dat oke. Je moet kijken wat jij wil, wat jij jezelf kan permiteren en hoe je Yara een fijn leven kan geven. Ook als de keuze is dat dat leven dan in de eeuwige weides is... is dat een keuze die alleen jij kan maken.

Het leven geven als grasmaaier klinkt leuk, maar dat moet je kunnen.

[Cindy+Uniek]

uniek en dj zullen altijd bij mij blijven
maargoed dat was met dj al duidelijk toen ik koos te vechten voor zijn leven en hij zelf ook
hebben ze echter pijn, zal ik voor inslapen kiezen
maargoed ik heb het geluk dat ik een eigen plekje hebben en geen dure stallen hoef te betalen voor een dier waar ik niks mee kan
(al had dat niet uitgemaakt voor uniek en dj, want dan had ik wel een goedkoop plekje gezocht)