Ik had afgesproken om mee te gaan met de buitenrit die mijn instructrice iedere maand organiseert. In eerste instantie met Nina, maar ze vertelde dat we met zijn drieën zouden zijn en dat er 2 jonge paarden aan de hand mee zouden gaan. Nina kennende is een uur stappen niet aan haar besteed, dus bleef zij thuis en werd Kjaere opgezadeld met een wandeling.
Eerst alleen in de trailer, wat toch ook al een maand of 10 geleden was en bovendien in de vorige trailer. Dat portret heeft de hele weg staan hinniken
.Ik verwachtte dus een paard van de trailer te halen wat drijfnat en flink over de zeik was, maar niets bleek minder waar. Madam toonde zich heel tevreden toen ik het deurtje opende. Die heeft dus de hele weg puur om aandacht staan zeuren, slimmerd.
Die 3 paarden waren er uiteindelijk 14 (!). 4 onder het zadel en de rest aan de hand. Andere rassen had ze nog nooit gezien, de omgeving was ook vreemd dus ze kreeg nogal wat indrukken te verwerken. Na een mep van een andere 2 jarige werd het ineens duidelijk dat ergens direct achterop knallen niet altijd gewaardeerd wordt
.Al met al was het een leerzame wandeling voor haar. Paard weer netjes ingeladen (uiteraard ongevraagd (en onnodig) hulp gekregen van iemand die het beter dacht te weten
) en de hele weg terug naar huis geen hinnik gehoord 
.
Vera 
Zal inderdaad wel te moe geweest zijn om dr waffel te openen. Leerzaam dagje dus!
