Wat Cindy schrijft over het verhaal dat het opmerkelijk is hoe nuchter er gepraat word terwijl het er in andere verkoop topics anders aan toe gaat, vind ik ook wel heel opmerkelijk..
Hoe er hier gepraat word over het wel of niet verkopen van een paard is wel erg fijn en open, en toont dus dat iedereen er mee te maken heeft, in praktijk en in gedachten. Je kunt het niet bv 40 jaar alles zo houden zoals het is, je leven kan veranderen.
Ik zelf (en wij thuis) heb nog nooit een paard verkocht in de 16 jaar dat we paarden hebben, er zijn er 2 bij ons doodgegaan, de andere staan er nog
. Ondanks dat fijt zou ik nu (wat levensevaringen rijker) wel een paard kunnen verkopen 'denk ik'... Ik vind het altijd ook zo naar als er zo fel gereageerd word op iemand die zijn/haar paard moet verkopen door bv. financiële kwestie, zwangerschap, te groot voor het paard zijn geworden, noem maar op. Op dit moment heeft de eigenaar het paardje maar 'staan'. Terwijl een nieuw baasje er helemaal blij mee kan zijn en het dier daardoor bv veel meer tot zijn recht komt, meer aandacht krijgt, enz.
Als iemand een nieuw paard gekocht heeft, word dat door iedereen leuk gevonden enz. Maar de verkoper word vaak kritisch aangekenen. Terwijl die waarschijnlijk al maanden oid zit te dubben over wel of niet verkopen, dus daar al pijn oid van heeft.
Ook lijkt het te zijn geaccepteerd dat een fokker oid. zijn paarden wel 'mag' verkopen, en een particulier zijn paarden niet 'mag' verkopen. Terwijl het voor die fokker veel makkelijker is, want die paarden zitten niet zo diep in het hart als bv die van dat meisje die haar paard verkoopt na 10 jaar. De reden wordt dan ook zo vaak bekritiseerd van verkoop, maar diegene zal dat waarschijnlijk zelf wel goed overwogen hebben alvorens tot verkoop over te gaan.
Ik denk dat het moeilijkste van een paard verkopen is, je eigen gevoel, kun je het zelf???? Dat paard komt op zijn nieuwe plekje wel weer terecht, mits je het natuurlijk goed uitzoekt, en een fijne baas voor hem zoekt (hoop je) na verkoop heb je daar natuurlijk ook weer geen grip op, dat maakt het punt van verkopen denk ik ook weer moeilijk.
((uitzonderingen daargelaten natuurlijk, die nieuwe van Sterre moest ook echt wel even wennen (is nu helemaal gewend
) na 4 jaar alleen maar dezelfde baasjes en paardenvriendjes om zich heen gehad te hebben, eerst alles even aftasten enz,. kan denk ik wel maanden duren voordat ze zich weer op hun plek voelen. Zo was Comeetje gelijk gesetteld, die heeft altijd lekker op het land gestaan, dus 'hing' nog aan niemand zegmaar, die had gelijk zijn plekje gevonden.
Met Justin (kwpn) heb ik vaak gedacht, tjeetje, ik hou zo veel van haar, maar haar opvliegende karakter vond ik af en toe minder prettig. Wel eens gedacht, had ik er maar eentje met een chiller karakter, maar toch nooit in mijn hoofd gehaald om haar te verkopen, ze zat veel te diep bij mij en mijn familie. Later was ze niet eens meer verkoopbaar door haar benen, en heeft ze nog jaren lekker gewoon kunnen genieten bij ons, tot het helaas over was.
Ik heb heel sterk het gevoel dat als je eenmaal van een dier/mens houd ik het voor altijd bij me wil houden. Zo heb ik (wij) dat al na een jaar met Eachann en Ewald, hou verschrikkelijk veel van ze, die wil ik echt nooit meer kwijt (wij allemaal niet)!!! De band die vooral wij met hun hebben (volgens mij vinden hun het naar ons toe wel best zo, hihi) is zo sterk, ze al vanaf veulen/jaarling af aan te hebben.
Juweeltje de shetlander zit ook erg diep, die mag ook blijven tot ze oud en bejaard is, (en de situatie zo blijft dat we ze allemaal kunnen houden, daarmee heb je nooit 100% zekerheid in het leven). Haar dochter, die we zelf gefokt hebben, heb ik persoonlijk helemaal niks mee
, maar die staat totaal niet in de weg. En waar moet zo'n klein shetje terecht?? Zou je haar verkopen, verkoopt diegene weer, komt ze in de handel oid, ppfff, nee, die mag ook voor altijd blijven.. Het is dus puur een 'mee-eteretje', maar ze blijft lekker staan!! Ik denk dat als er iemand komt die een weidemaatje zoekt, dat het ook absoluut on-bespreekbaar is, daar houd mijn moeder weer veel te veel van haar...
Comeetje en de nieuwe van Sterre hebben we gekocht ipv Justin.
We wilden weer eerder aan de gang dan pas over 2 jaar als Eachann en Ewald er aan toe zijn.
Wel in ons achterhoofd, dat kan giga veel redenen hebben, we een oplossing kunnen vinden als het tij zich keert, je weet het niet he, dat hoef niet meteen verkoop te zijn, maar kan ook verleasen oid. Hihi, wij met ons emo-hart, zitten ze erin komen ze er niet meer uit. Dat houden van en de klik dat heeft tijd nodig. En dat maakt bv een eventuele verkoop later dan weer zo moeilijk...........
Pffff, ik maak er wel weer een heel verhaal van met zijtakken. Sorry als er alinea's in staan die off-topic zijn, maar 1 verhaal heeft vaak zoveel kanten..
. Toen ik met Blondie uit de kliniek kwam met een hele waslijst een dingen die ik moest veranderen voor haar omdat ze het aan haar luchtwegen heeft. Ik kon de halve lijst op mijn stal gewoon niet aanpassen voor haar. En echt een andere stal in de buurt zoeken waar ook een hengst heen mocht was een hele opgave. Dus ben ik blijven staan op mijn stal nu met de gedachte haar te verkopen aan iemand die haar wel kan bieden wat ze nodig heeft... Maar ik heb nu een aantal dingen aangepast en het gaat stukken beter met haar 
Fiorano 
, al zou ik er voor aan de bedelstaf moeten.
.
