Een paar maanden geleden al groeide bij ons de vraag om een keer te lessen bij de instructeur van onze eigen instructrice. Niet omdat we niet tevreden waren bij haar, maar gewoon om een keer een andere kijk op de zaken te hebben. Vooral bij Jaldiña zaten we een beetje met de handen in ons haar. Het werk dat Joel (de man van onze instructrice) met haar verricht heeft was zeer de moeite waard, maar toch bleef bij haar nog wat van de oude stress hangen. In mijn ogen vroeg hij ook te veel van haar. Omdat er wel meer mensen in zo'n projectje wilden stappen, werd besloten een stageweekend te organiseren waarbij we elke dag een uur priveles kregen van een zeer wijs man, genaamd Ides Marchal.
Ik was denk ik nerveuzer dan wanneer ik een examen ga afleggen... Ides heeft een grote voorliefde voor Lusitano's en heeft een grote expertise op het gebied van de klassieke dressuur. Hij is een van de gelukkigen die zich een leerling van Maître Nuno Oliveira kan noemen en enorm gerespecteerd in Portugal (waar hijzelf ook als Maître wordt onthaald). In België is zijn reputatie wat omstreden en hangen er veel vooroordelen rond deze figuur. Ik kan met zekerheid zeggen dat deze man echt wel weet waarmee hij bezig is!
Ik heb veel problemen met Falco op vlak van evenwicht en gedragenheid. Vooral in draf heeft hij liever dat ik zijn hoofd en binnenschouder voor hem draag... In reactie daarop blokkeer ik mijn binnenhand, en dan gaat het spel natuurlijk op de wagen, heb ik 10 ton in mijn handen en een dramkont onder me die overal doorheen loopt.
Gelukkig waren er ook goede kanten: hij was tevreden over mijn werk aan de hand met hem, en hij vond dat Falcje dat ook enorm goed deed. Hij vond dat Falco zich ook toonde en gedroeg als een hengst, ook al is hij een ruin (leve castratie op 3 jaar zullen we maar zeggen). Het is een enorm gevoelig paard (gevoeliger dan hij verwacht had van een koudbloed) dat alles geeft eens je hem zover krijgt. Om het in zijn woorden te zeggen: eens opgewonden loopt hij als een Zwitsers horloge!
Afgaande op het werk aan de hand dacht hij dat het een makkelijk paard zou zijn.. Die mening heeft hij lichtjes moeten herzien na de eerste les
Het was fijn om te ervaren hoe, met de juiste hulpen en richting, een paard van de ene seconde op de andere kan veranderen van een stoomwals in een licht, reactief dier dat op de kleinste aanwijzingen reageert. Van het ene moment op het andere had ik niks meer in mijn handen en liep Falco helemaal op zichzelf, gedragen, sterk en reageerde hij op de kleinste ophouding en de lichtste kuitdruk! Wat een fantastisch gevoel!
Ook Jaldiña heeft hier enorm baat bij gehad. Pieterjan heeft het met haar niet makkelijk gehad. Volgens Ides raakt ze niet zozeer gestresseerd, maar grijpt ze terug naar oude verdedigingsmechanismen (uit haar verleden) en zet ze deze preventief in (versnellen, hoofd omhoog, kaken vastzetten). Hij heeft ons een oude methode geleerd om voor het rijden haar kaken los te maken zodat ze begrijpt dat wanneer zij loslaat, wij dat ook doen. Ik moet zeggen dat we na deze twee lessen aan haar een heel ander paard hadden! Ze zocht gewoon naar een beetje begrip, en dat is wat deze man ons heeft bijgebracht!
Foto's en filmpjes volgen wanneer we ze ontvangen. Al bij al een topweekend waarvan ik enorm veel geleerd heb!
