Mens wacht op bloeduitslagen en ondertussen hebben Tobago en ik een luizen leven!
We hoeven niets!!!
En allerlei vreemde mensen geven ons lekkers, wandelen met ons en zetten ons in wisselende combinaties in de paddock.
Scheen dat mens boodschappen te moeten doen, aangezien er blijkbaar geen bakkabouters bestaan,
die dat voor je gaan doen. (zouden ze dan toch niet bestaan?)
Ondertussen had het mens van Rikkie haar gesms't, dat ze ons buiten ging zetten.
En op de terug weg van de supermarkt, kwam mijn mens even langs gewaaid.
Wat een duf konijn, niet in voor een lolletje
. Nou die heb ik toch te pakken genomen, dag te vroeg, het is nog geen 1 april,
maar ja, nu was ze er. Morgen misschien niet.
Dus nadat mens van Rikkie Tobago en mij in de paddock had geparkt, begon mijn drama stuk
. Mijn mens en Rikkie's mens hingen op een tuinstoel.
Ik moest snel iets mals verzinnen en ineens idee!!!!
Dus zoals altijd strote ik ter aarde om eens lekker te rollen.
Echter normaliter rol ik mijn lenige lijf in 1 x om. En dan nog eens en nog eens en nog eens...
Nu bleef ik halverwege liggen, in een schitterende imitatie van Doornroosje.
Deed nog 1 vage poging tot overeind komen, oef, nee, ging echt niet... Dus bleef liggen.
Mijn mens en Rikkie's mens zaten te grinniken wat een aansteller! Nou ik krijg ze nog wel.
Ondertussen ging die lomperd van een Tobago precies naast me rollen, maar ja, ik kon natuurlijk niet uit mijn rol vallen.
Dus bleef liggen, half op mijn rug, beentjes in de lucht, hoofd op de grond, met een mega zielig, help me!, gezicht
Ondertussen oppert mijn mens: "hmmmm, volgens mij ligt ze vast... "
Waarop Rikkie's mens zegt: "midden in de paddock????"
Mijn mens: "Ze ligt wel in een kuiltje."
Toen ging Tobago net even iets te ver, door aan mijn petouche te snuffellen, terwijl ik weerloos op mijn rug op de grond lag.
Dat leverde toch nog een piep en een spartel op,
zoiets doe je niet bij een dame, ook al is ze hengstig. Daarop besloten de mensen, dat ik blijkbaar echt klem lag.
Dus werd er aan mijn rug geduwd, lekker geen cm meegegeven en vooral ook niet meegewerkt.
Ondertussen mijn mens haar hoofd vasthoudend, en mompelend dat dit belachelijk was en niet goed voor d'r stomme hoofd.
Die kwam terug met een schep.
Hebben ze het zand aan de kant waar mijn beentjes het meest heen staken weggeschept.
Nog een keer geduwd aan me, weer geen steek meegegeven, zal ze krijgen, die mensen.
Dus zijn ze verder gaan scheppen.
Ik kan heel zielig stil liggen in nood en dan heel zielig kijken
. Nou ja uiteindelijk hadden ze me soort van uitgegraven en kon ik opstaan.
Had ik ze toch lekker tuk!
. Vond mijn mens achteraf wel zielig, die liep rond als soort spook, fjord uitgraven schijnt niet goed te zijn,
maar volgens mij vonden ze het wel grappig.
Hoorde iets zeggen van: "Dit gelooft nooit iemand, fjord ligt vast op bolle rug midden in paddock en kan niet meer overeind."
"Spartelt niet, blijft gewoon dom liggen, grrrrrr, ik heb rare paarden."
Vervolgens was mijn mens weer foetsie en heeft Rikkie's mens me weer gevangen en uit de paddock gevist.
Bij deze wil Sjolvir haar mens, haar enstig bedanken, voor deze amusante belachelijke actie.
Die als ik het niet zelf gezien had, ik nooit geloofd zou hebben.
Echter ga niet je fjord uitgraven met de slappe lach als je hoofd toch al ontploft, dat is contra productief.
Ik wou daar gewoon even op een stoeltje zitten....
Maar jullie snappen, dat toen we door hadden dat ze niet overeind kon, wij echt zo ongeveer met de slappe lach
een reddingsactie op touw hebben gezet. Wat een ui, die fjord van mij...
Overigens ga geen boodschappen doen met duf hoofd, ben de helft vergeten, maar voor vandaag heb ik eten.
Ziet het al voor zich 
gelukkig was je in de buurt...