Deze zomer had ik me iets anders voorgesteld.. Ik wou weer volgas met Ysha aan de gang. Al jaren komt er iedere keer wat tussen en deze zomer wou ik de knoop doorhakken: door blijven gaan of helemaal stoppen..
Het begon goed in mei, het rijden ging met grote sprongen vooruit en we hadden er beide weer plezier in! Maar tijdens mijn laatste stage in mei/juni ging het mis. Constant moe en verkouden. Ik functioneerde niet normaal op mijn werk, thuis hing ik maar wat rond. Huisarts gooide het op een verkoudheid, maar eind juni was ik het zat. Bleek ik net Pfeiffer te hebben gehad..
Maar het gaat de laatste week eindelijk iets beter!
Dus vanochtend, na 3 weken, het zadel er weer op gegooid.
Ze was hengstig en hoorde hengsten bij de buren hinniken, dus erg ontspannen ging het niet. Mijn houding is slecht, was meer bezig met haar in het gareel te houden.
Mijn grootste aandachtspunt zijn echt mijn pianohandjes ipv de "ik-wil-bolletje-vuisten". Ook breng ik mijn hand te ver van de hals.
Voorheen zat ik met mijn schouders te ver naar achteren, net een kaasplank. Daar let ik wel constant op, waardoor ik misschien wat overdreven als een springruiter zit.
Mijn buurvrouw is zo lief om regelmatig te helpen. De afgelopen jaren ben ik helemaal verkeerd gaan rijden en het is fijn om weer iemand te hebben die je op je fouten wijst. Binnekort wil ik een lesje fysio te paard dus over een paar weken hopelijk een grote vooruitgang











Be nice..
