Sinds afgelopen zaterdag heb ik er een veulentje van 9mnd bij. Wat een verschrikkelijke schat! Ze is lief, aanhalig leuk en mooi!!! Afgelopen woensdag ben ik voor het eerst even een klein stukje met haar gaan wandelen. Wat opzich best goed ging, ze is echt nergens bang van (lees:verkeer). Wat dat betreft is ze super opgevoed

Eerst was ze ontzettend bang van ons bruggetje waar ze overheen moet om het erf af te komen. Na wat geduld en aanmoedigen is ze er over heen gekomen!! Echt super van dr! Toen een klein stukje gewandeld, echt maar een heel klein stukje want ik wilde geen last van mn benen krijgen ervan. En toen dus terug...
Dat was wel een drama, ze denderd gewoon echt letterlijk over mij heen. 's Avonds toen we een stukje met alle drie de paardjes gingen lopen (smiddags wilde ik haar nml alleen even over het bruggetje heen halen zodat ze het uit zich zelf deed en niet omdat een ander erover heen liep) zat ik op Imka en mn verzorgster/vriendin liep met Emy. Op de heen weg liep ze erg op mn vriendin. Maar na een tijdje ging dit prima. Maar toen de terug weg. Ze deed eigelijk precies het zelfde als Imka. Drammen en dribbelen en echt over je heen lopen. Nou is het zo dat ik geen ervaring heb met veulens... Maar ik wil dit gedrag toch wel heel snel de kop in drukken aangezien ze voor mij nu nog te houden is. Straks als ze 100 kilo zwaarder is word het toch al gauw moeilijker....
Hoe en wat moet je hier aan doen. Ik weet dat dit gewoon ook bij een jong veulen hoort... Ze moeten alles nog leren! En het is ook niet zo dat ik dagelijks met haar wandel of ga wandelen. Want ze mag vooral gewoon leker met Elvis veulen zijn en jong zijn genieten van haar jeugd maar af en toe wil ik toch ook wel haar laten wennen aan het gebeuren buiten het weiland
