Wat ben ik trots op mn ventje, wonderbaarlijk hoe een paard in korte tijd zó kan veranderen!
4 weken geleden begonnen met een goede aanpak vanaf de basis d.m.v. grondwerk, dit alles
onder begeleiding van iemand die ervaren is op het gebied van grondwerk.
Dakota is 90 graden veranderd, van Etter tot Engel mag ik wel zeggen, ik kan wel huilen van geluk,
4 weken geleden zag ik het echt niet meer zitten, was van plan hem weg te doen, was op Marktplaats al
naar andere paarden aan het kijken, de laatste troef was proffesionele hulp inschakelen, en gelukkig het heeft
geholpen. Geen geruzie meer wie de baas is, niet meer vals uithalen d.m.v. bijten.
Dakota heeft mij geaccepteerd als leider, zijn baas, zijn leermeester.
Wandelen buiten gaat echt super, geen gevecht meer wie het tempo bepaald, nee IK bepaal het tempo,
hij loopt rustig, relaxed achter me aan, stop ik, dan stopt hij ook, ga ik harder lopen, loopt hij ook harder, ga
ik rennen, draaft hij acher me aan, hard, zacht, en als ik weer stop, stopt hij ook. Hij volgt me overal, ook los zonder
halster en lijn. We zijn vandaag begonnen met wijken voor druk op de achterhand, dat gaat voor een 1e keer heel goed,
de voorhand vind hij wat moeilijker, maar dat gaan we de komende weken oefenen.
De stalbaas en mijn instructrice vinden het wonderbaarlijk dat hij zo snel is veranderd, en zo positief!
Dakoot straalt echt rust uit nu in zijn ogen, en we kunnen knuffelen zonder dat hij me te pakken neemt.
Een laatste dikke kus op zijn neus kan nu als ik naar huis ga 's avonds zonder dat hij me probeert te bijten.
Zo trots als een pauw, ja dat ben ik op mijn ventje
Tjody STERmerrie, Cadiz STERruin!! 
