Mijn therapeut debbie, die 1x in de twee weken naar mij toekomt vanuit duitsland begeleid mij. Omdat het dissocieren voor mij erg hoog aan het vaandel staat is dat eigenlijk direct als eerste werkpunt zo gekomen.
De eerste keer was kennismaken, aftasten en veel uitleg. Vandaag ben ik voor mijn gevoel echt aan het werk geweest. En Moods trouwens ook.
Het is erg moeilijk uitleggen in woorden, maar ik doe mijn best het zo duidelijk mogelijk te maken. Als iemand iets niet snapt! Stel je vraag maar

We kwamen dus aan en liepen samen naar de weide, ik had mijn leadrope en touwhalster al mee. Twee fjordjes kwamen direct naar het hek gedraafd en heb ik eerst even goedenmorgen gewenst. Debbie vond Moods al erg veranderd in tegenstelling tot de eerste keer. Hij is zich meer gaan ontpoppen. Touwhalster omgedaan en hij wou graag mee. Ik ben vast in de bak gaan rondstappen op gevoel en proberen contact te maken met mijn gevoel zonder te kijken of te trekken. Al gauw had ik contact en was Moods helemaal into mij. Als ik dat contact heb, krijg ik vrijwel direct vlinders in mijn buik! Doordat ik bij Moods mijn gevoel durf toe te laten en te voelen heb ik dit al geleerd de eerste keer.
Debbie kwam ondertussen met de stick aanlopen want in de toekomst hebben wij die ook nodig, moods knabbelde eraan om zijn spanning weg te knabbelen maar zodra ik er aanwijzingen of vragen mee ging geven/stellen werd die angstig. Eerst heb ik geoefend om met mijn energie Moods achterwaarts te laten gaan. Dus ik loop actief naar zijn borst en hij SPRINT weg.. Ik gaf dus iets teveel energie, makkelijk te verklaren. Ik ben op dat gebied Cunna gewend en die heeft dat echt nodig. Met hulp van Debbie mijn energie weten te verkleinen en gelijk zag ik resultaat!
Geen bange moods! Maar een Moods die wat onzeker en ontwetend keek omdat die dit niet kent. Geeft niet manneke, ik neem de tijd.
Na dit kwam debbie met de vraag of ik de circle game kende van parelli. Ken hem wel, alleen nog nooit gedaan. Dat houd in dat je vanuit stilstand je paard achterwaards stuurd, je ene hand uitsteekt naar de richting die je wilt en de andere hand heeft de stick vast en draaid rondjes naast de schouder die moet draaien. En toen gebeurde het, het achterwaarts wat we net geoefend hadden ging prima. Maar toen ik mijn linkerhand uitstak in combinatie met die draaiende stick dissocieerde moods. Hij was helemaal weg

Met afwachten en rustig praten kwam moods weer terug, opnieuw met nog meer rust geprobeerd en hij dissocieerde weer. Toen bleef hij iets langer weg. Uit zelfbescherming en angst, precies de twee redenen die ik ook verklaar voor mijn dissociatie.
Wij hebben even de spanning eruit gelopen met contact door de bak, dat helpt moods goed even wandelen. Daarna gaf ik het probleem aan dat ik niet aan moods zijn rechterkant mag komen. Na enige ingewikkelde uitleg, heb ik met rust en een andere houding als dat ik altijd had toch 3x in rust aan zijn rechterkant mogen staan. Daarna vond ik het echt genoeg, en Debbie ook. Ik maakte zijn touwhalster los omdat zijn vachtje nat was verwachtte ik wel dat hij wou rollen. Echter, ik liep rustig weg en moods achtervolgde mij. Hij bleef bij het hek staan. Debbie zei: Misschien dat Moods alleen samen met jouw wilt rollen.
Ik liep de bak in, Moods volgde en ging na enkele minuten graven en frummelen heerlijk plat rollen. SUPER PONY!
Dit was het mega lange verhaal, bedankt voor het lezen. Over twee weken komt Debbie weer,
Liefs,
Mieke