In het kader van 'hey het zonnetje schijnt' + goed voor de conditie (vooral voor mij..) + lekker voor Castor.
Omdat de wei toch wel wat glibberig is, rennen de paarden nu wat minder in de wei. Dus ik dacht, neem Castor weer even mee naar het (afgesloten) natuurgebied, kan hij weer even lekker los rennen.
Ik ben hier al vaker geweest en Castor loopt altijd wel met me mee al loopt hij los. Dit gaat goed zolang er geen andere mensen zijn, want hij vind nou eenmaal iedereen aardig.. Maar niet iedereen is gediend van een loslopend maf paard!
Ik had net Castor los gegooid. Ik had wel een man zien lopen, maar die nam een ander pad.. Castor dacht ik neem een sprint, gooi mijn kont ook nog een paar keer de lucht in en ga in vliegende gang ervandoor (even stukje terugweg pakken)! Wat wil nou, komt die man net om de hoek, had hij toch maar besloten hetzelfde pad als mij te nemen... Ik roepen: pas op! Hij echt zo staan van oh oh wat nu! Haha Gelukkig stopte Castor braaf bij deze meneer en vooral 'naast' deze meneer. Ik was al snel weer bij hun. Castor maar even meegenomen naar het andere pad! Ja ja paard aan het uitlaten (waarom zeggen mensen dit altijd als je met een paard wandeld?).
Daar heeft hij heerlijk zijn gang kunnen gaan.
Zo leuk zoals hij mij in de gaten houdt als hij los loopt. Dan rent hij wat vooruit. Stopt, gaat een beetje om zich heen kijken tot ik er weer ben en loopt dan weer verder. Bij een spannende plas ofzo wacht hij tot ik er eerst door ga en dan volgt hij netjes, de held!
Ook leuk als hij dan voor me uit is gerend en ik verstop me in de bosjes. Dan wacht hij even of ik echt niet achter hem aan kom, help waar is vrouwtje?? en komt dan met vliegende vaart weer terug! Tot hij mij weer ziet en dan is hij weer gelukkig!
Helaas reageert hij nog net niet als een hond op mijn fluitje of roepen...
Deed Pamba dat maar!