iedere keer verbaas ik me weer wat voor streken ze kan uithalen. In de wei en paddock is ze zo vriendelijk en rustig, af en toe geeft ze Sophietje een opvoedkundige les. Een klein kind vertrouw ik haar toe.
In het bos zoals vanmorgen met de zon op onze bol is ze gek
. Van rustig stappen geen sprake van het enig wat madam wil is een vlotte draf. En dan hobbel ik gezellig mee op haar rug met alleen een bontje. Van haar gekke draf krijg ik de slappe lach en jullie zullen dat ook kennen dat van een slappe lach je houding er niet beter van wordt.Vanuit die draf (ze gooit haar benen niet hoog op waardoor je zit op een comfortabele stoel) springt ze aan in galop. Ik pies zowat in mijn broek want wat flikt ze.. bok..bok..bokbok..bok. En dat gaat even door..
haar bokkesprongen zijn om te gillen want ze doet net niet haar best genoeg om me eraf te gooien.. de lieverd 
Met haar 24 jaar kan ik me niet indenken dat hier ooit een einde aan komt. We hebben zoveel plezier met zijn twee'tjes. Het is lezen en schrijven en soms een woordenwisseling want ja eigenwijs als een fjord dat kan ze zijn!
We zijn nu weer een jaar in Nederland na onze Frankrijk trip. Wie weet wat 2009 in petto heeft voor Erna ?
). Ik vergeet ook nooit meer dat Baranna hier voor het eerst kwam, ze was een veulen van 5 maand oud, Jackie was 32. Hij was helemaal blij, rende met Baranna mee en bokte als een jong dier, wat had hij een plezier, en ik genóót van hem.
