Ik deed mee aan equipe-springen en ik deed een individueel parcours (tenminste… dat was de bedoeling, het werd een half parcours; zie de kleur van mijn rijbroek op de laatste foto…).
Commentaar mag!
Equipe-springen doe je met een equipe, ofwel een team van 4 ruiters. Het parcours stond op 50-70cm. Je staat met z’n 4-en in een “relais”, een vierkant van hindernisbalken op de grond. Nummer 1 start met haar parcours maar wanneer ze een fout maakt (balk eraf of weigering) moet ze zo snel mogelijk terug naar het relais (‘hok’) en moet nr 2 haar parcours afmaken vanaf waar ze de fout in ging (bij een weigering moet nr die hindernis nog springen, bij een balk eraf start nr 2 bij de volgende hindernis). Na het rondje van nr 1 afgemaakt te hebben, rijdt nr 2 ook nog haar eigen rondje. Maar als zij ook ergens een fout maakt…. Dan moet nr 3 dus nog meer springen. Het kan dus zo zijn dat nr 4 bijna 4 parcoursen moet doen. Als nr 4 een fout maakt, of alle parcoursen van de equipe af heeft, gauw terug naar het relais en dan wordt de tijd gestopt. De winnaar is de equipe met 4 volledige parcoursen en de snelste tijd. Daarna telt hoever je bent gekomen in de parcoursen.
Eerst losrijden, paar sprongetjes doen.
Wij hadden een leuke equipe: Suzanne met tinker Guus, Jennifer met appaloosa Apollo, Daisy met fjord Shenna en ik met Orlinde.
Suzanne ging als eerste. Guus sprong goed, maar tikte er toch helaas een balk af halverwege haar parcours.
Toen mocht Daisy en zij begon goed om Suzanne’s rondje af te maken. Helaas raakte ze een beetje de weg kwijt in het parcours, wat als weigering telde.
Toen was het de beurt aan Orlinde en mij. Wij maakten het eerste parcours af en startten aan het 2e. Helaas tikte ook Orlinde er een balk af. Wij hadden twee halve rondes gesprongen.
(Ja, hierna moesten we rechtsaf en ja, ik moet naar de VOLGENDE hindernis kijken
)
(Beetje enthousiast, Orlinde? Zo hoog is ie toch niet.)
Da's beter. Als je baasje nu nog haar teugels niet zou losgooien gaat het er nog goed uit zien ook
. Braaf peerd dat er geen misbruik van maakt (of enthousiast peerd)!
Die lijkt toch best hoog zo vlakbij. En we zaten er te dicht op, de balk ging eraf.
Toen was het de beurt aan Jennifer, die met Apollo dus nog twee-en-een-half parcours moest springen.
Bij andere equipes waren er ook nog wel wat problemen in het ‘hok’. Paarden bleven niet staan, of ze wilden juist meerennen met degene die wegreed. Onze paardjes waren supercool (natuurlijk
) en gingen gewoon staan sukkelen. Maar wel wegsprinten he, op het goede moment 
. Kijk vooral even naar hoe Apollo dat wegsprinten voordoet op de foto (goed kijken, links op de foto).
Jennifer en Apollo ging super, Apollo huppelde vrolijk rond met zijn oortjes naar voren. In het laatste parcours werd hij toch wat moe en tikte hij er ook een balk af halverwege.
Beetje scheef aangereden.
Apollo is enthousiast
.
Er was maar 1 equipe (van de 7) die 4 volledige parcoursen heeft gereden. Wij werden 2e!!! Natuurlijk vooral dankzij Jannifer en Apollo met hun geweldige rondes. Dus naar de prijsuitreiking en de ereronde!
De eerste fjord is Shenna, daarachter zie je een klein stukje Orlinde.
Orlinde deed het super en had een lekker tempo.
(En nee hoor, ik reed deze niet van de verkeerde kant; hij was nr 3 van de ene en nr 8 van de andere kant.)
hindernis 4
hindernis 5
Na hindernis vijf ging het echter mis. Ik moest daar de bocht goed rijden om goed uit te komen voor de dubbelsprong erna, maar zat met mijn gedachten en mijn gewichtshulpen niet op een lijn geloof ik…
en een nieuwe singel 
die juist bij de landing bleek te gaan schuiven…. Dus ik schoof met zadel en al opzij! Ik heb me maar laten vallen, er was geen redden meer aan (van Orlinde val je nooit hard, handig zo’n kleine pony). Dus helaas, einde parcours voor ons. 
En sindsdien toch maar weer met mijn oude singel als we gaan springen… want die heeft nog nooit geschoven.
Later in de feestweek ook nog meegedaan met ringsteken te paard. Daar was ik nooit goed in, maar dit jaar ging het geweldig goed en werden we 1e! Ook kregen we een klein prijsje voor de Viking-outfit.
En Orlinde had (vond ik) een ook nog wel prijs verdiend voor 't braafste paard. Aan een lang los teugeltje in een rustig regelmatig en recht drafje over de baan, ik kon me goed concentreren op de ringen!
Wat een schat van een paard he!
En nog een knuffelmomentje bij het vele wachten…
