Eerst dacht ik nog: leuk een randje om de foto's. Later dacht ik: toch iets minder leuk. Vandaar de helft nabewerkte foto's en de helft kansloos zo uit de camera gerold en gemaakt door iemand die mijn camera voor het eerst vast had.
We zijn niet klein, we zijn niet klein, we zijn NIET klein...
"Yup, mijn vingers zitten er nog aan." Moet Veronique hier gedacht hebben.
Sjors is ook nog altijd alive and kicking
Niet echt Emiel Voest waardig, maar goed we doen het ook maar op zijn Jan boeren fluitjes.
Als een soort cowboy op een keurig 20*40m afgebakende prairie
Hier mis ik ook even de moraal van het verhaal, maar ja Sjors staat erop
Pionnen neerzetten. Sjors komt even verhaal halen wat betreft deze rare praktijken...
Chinook vond alles prima, maarrr kreeg even de kolder in de kop
Waarna ze er elegant afgleed en niemand meer bijkwam
Vervolgens kwam er nog iemand rijden. Compleet met zadel en hoofdstel, want ze wilde springen. Mooie gelegenheid om dat eens uit te proberen. Ik, zei de held, die nog nooit zonder zadel had gesprongen ben heel dapper meegegaan naar de springwei....
Gelukkig lijdt ik aan de nodige zelfspot en zorg ik ervoor dat iedereen mijn lieve angst-uitstralende-hoofdje kan zien
Maarrr ik ben wel ietsje hoger geweest, want die 20 centimeter was mijn eer te na... Ook al was mijn hartslag 3 keer zo hoog dan normaal....
En lachen
Dat was zo'n beetje mijn zondagmiddag.
Edit: ohja dit heb ik ook nog even gedaan.
SJORSJE 
