.Het begon allemaal met ons eerste zadel. Ik was 13, wist ik veel wat voor zadel er op zou moeten... Dus hop, paard mee en naar de ruitersportzaak om de hoek. Zadel uitgezocht en al met al 4,5 jaar mee gereden. Voor mij een fijn zadel, voor Nina veel te klein. Fysio er eerst bij gehad. Ja, ze zat wat vast in de rug, dus dat is behandeld. Later kwam de zadelmaker erbij en die kon alleen maar een ander zadel aan gaan meten. Zoveel geld had ik op dat moment niet te besteden, maar ik had wel oren naar een boomlooszadel.
Uiteindelijk mijn eerste Barefoot Cheyenne aangeschaft. Daar heb ik een goed jaar mee gereden. Ik zat nog steeds niet lekker, moest me regelmatig vasthouden aan het zadel en voelde me steeds meer een beginner. Ik had er te weinig steun in.
Toen kwam de Cherokee op de markt. Daar zat wel kniewrong in en de zitting was nog iets kleiner. Ook de beugels hingen iets anders waardoor je stabieler zou zitten. Dus de Cheyenne verkocht en een Cherokee aangeschaft.
Ondertussen liep ik al een tijdje zelf bij de fysio met schouderklachten die ik iedere keer na het paardrijden en soms ook na het bedienen kreeg.
Ook met lessen ben ik wel aan de gang geweest, zit ik wel recht, is mijn ene been misschien net iets korter dan het andere waardoor ik mijn gewicht verkeerd verdeel etc. ect. ect.
Ik ben zelfs bij de huisarts geweest om te kijken of ik ergens in mijn lijf scheef was en of zij mijn schouderpijn konden verklaren.
De Barefoot Cherokee loste helaas niks op. Na iedere rit had ik pijn, waardoor ik steeds minder ging rijden. Iets wat ontspanning en plezier moest zijn werd iedere keer opnieuw afgestraft zodra ik afsteeg.
Ik had inmiddels zoveel dingen bij mezelf gezocht dat ik niet meer wist waar ik het dan wel zou moeten zoeken. Het probleem zou dus ook heel goed bij Nina kunnen liggen.
We reden maar zelden in een bak, vrijwel altijd buiten. Ik vermoedde dat het met soepelheid en natuurlijke scheefheid te maken had. Buiten is dat gewoon erg lastig op te lossen en de weides zijn bij ons zo hobbelig dat daar maar moeilijk in gereden kon worden. Je bent constant bezig met kuil in kuil uit boomtak hier en boomtak daar. Serieus rijden was dus ook daar erg lastig.
Afgelopen mei zag ik het echt niet meer zitten. Ik had nu al zoveel geprobeerd. Voor mij was het echt zoiets, of een bak waar ik in kan oefenen en regelmatig les kan krijgen of ze zal op het land moeten blijven staan.
Het liefst wilde ik wel met haar aan het werk blijven, ze heeft er zelf zoveel plezier in en wil ontzettend graag. Dus de bak kwam.
Zodra de bak er lag (we zitten inmiddels begin augustus) ben ik naar de zadelmaker gereden om eens te kijken en te overleggen over een aantal zadels, wat wel en niet een optie zou kunnen zijn. Daar kwam ook het hele zadel en bijbehorende fysioverhaal naar boven.
Uiteindelijk vroeg ze of die fysio ook naar de SI gewrichten heeft gekeken. Dat had hij toen niet gedaan. Daar zijn we nog even op doorgegaan en toen gaf ze me het nummer van een fysio waar ze regelmatig mee samen werkt.
Ik heb diezelfde dag gebeld en kon vanmiddag terecht.
Eerst aan de longe, stappen draven en galopperen. Stap en draf geen probleem, linksom geen galop, rechtsom wel. Thuis doet ze beide wel, dus waar dat precies aan lag???
Toen mee naar binnen en vertelde ze me dat Nina niet bij haar motor kon komen doordat haar bekken volledig vast zat.
Ik blijk helemaal niet zo'n lange fjord te hebben, dat valt best mee, maar doordat haar bekken een aantal jaar vastgezeten heeft is ze dat gaan compenseren. Haar achterbenen staan niet onder de massa, maar erachter. Na een tijdje werken met stokjes bolde ze ineens op. Het leek ineens een stuk meer op Zhellies rug
. We zijn in totaal ongeveer anderhalf uur bezig geweest, maar het heeft overduidelijk geholpen. Het is nu los en nu is het zaak om het los te houden.
Ik heb oefeningen meegekregen welke ons ongeveer 2 maanden zoet zullen houden. Daarna gaan we evalueren en eventueel nogmaals behandelen.
Nu vallen er veel puzzelstukjes op hun plek.
Hoe vaak ik in de lessen wel niet te horen heb gekregen dat ik bij het aanspringen in galop niet voorover moest duiken. Dat is nu logisch, ik kon niet anders, doordat ik gewoon gegooid werd.
Ook het probleem wat ik van de week op RT plaatste heeft daarmee te maken. Voor haar is het galopperen in een bocht heel moeilijk omdat ze gewoon vast zat. Daarom brak ze steeds van de volte en daarom stopte ze in de hoeken.
Zo zijn er nog veel meer van die dingetjes die ineens helder zijn.
Opgelucht ben ik nog niet, ik ben zo lang op zoek geweest naar het probleem dat het nog niet echt doordringt dat we het zo goed als zeker gevonden hebben.
Blij echter wel, we staan eindelijk niet meer stil, maar kunnen echt verder!
)
Ik heb ook zo'n super paardenfysio, zuinig op zijn op die mensen!!
