Velen van jullie kennen mijn onderschrift vast wel. Deze was gebaseerd op het feit dat RB dus met geen mogelijkheid water in te krijgen is. Oké een plasje in het bos wil hij dan nog wel in gaan staan, maar zodra het water wat groter wordt als een plasje gaat meneer in staking. Dan krijg je dit soort effecten:
Kortom geen succes. Nou ben ik er al heel wat jaartjes mee bezig. Een jaar of vijf terug is Maike met hem op ponykamp geweest. Hij deed alles braaf behalve zwemmen. De hele trukendoos werd open gehaald om meneer er in te krijgen, maar tevergeefs. Sinds die tijd ben ik dus ook al bezig hem er in te krijgen. Nou hebben wij niet echt water in de buurt dus een paar keer per jaar rij ik naar de Maas en doe ik weer eens een poging.
Zo ook vandaag. Ik ging naar kennissen hun nieuwe aanwinst Alina bekijken en achter hun huis stroomt dus de Maas. Tja en als ik dan toch in de buurt ben kan ik net zo goed doorrijden had ik bedacht. Dus vanmorgen zadeltasje mee, handdoekje erin gepropt en een lading snoepjes erbij om eens een poging te gaan doen.
Meneer ging bij het pad er naar toe al in staking. Die voelde de bui al hangen (of moet ik zeggen het water al drijven

) Dus even eraf gegaan en meegelopen. Eerst wilde hij niet eens in de buurt van het water komen. Dus weer eventjes ervan weg gelopen en in de tussentijd maar mijn schoenen en sokken uit gedaan, want ik had al zo'n vermoeden dat ik eerst natte voeten moest krijgen voordat meneer daar zin in had. Rijbroek omhoog gerold en het water in gelopen. Nou meneer ging meteen weer in dit standje (foto is van twee jaar terug)

en had meteen zoiets van bekijk het, maar toen ging het zadeltasje open en daar kwam heel wat interessants uit. Namelijk koekjes. En dan wordt de verleiding toch wel heel erg groot

Dus gelokt met koekjes. Werkte eerst mooi niet. Ja wel lief kijken, maar mooi geen stap doen

Totdat ik dacht laat ik eventjes een iets bozere stem opzetten en kijken of hij reageert en jawel hoor hij deed een voorzichtig stapje naar voren. Ik heb het de hemel in geprezen en natuurlijk meteen een koekje er achter aan. En toen ineens tien minuten later stond meneer er luid snuivend en knorrend met vier benen in.

En eenmaal erin was alles meteen vergeten. Toen durfde hij wel rond te lopen

Hij ging nog met wat takken aan de haal en zelfs met zijn snuit met het water spelen. Ik heb nog even zo goed en kwaad als het kon een filmpje er van gemaakt met mijn mobieltje.
Kortom ik heb er vijf jaar over moeten doen, maar de aanhouder wint. Hopelijk is het volgende stapje met mij erop in het water, want dat durft hij dus nog niet. Maar misschien over vijf jaar wel

Ik heb in ieder geval alle tijd.