Heb ík weer..
2 maanden geleden heb ik 2 shetlanders gekocht.
Ze komen bij een vrouw vandaan die een stuk of 40 pony's heeft en in haar ogen heel goed is voor der dieren. je kan haar een beetje vergelijken met van die kattenverzamelaars in amerika ze wilt ze allemaal helpen maar door de bomen ziet ze het bos niet meer. haar bedoelingen zijn geloof ik wel goed al denken mijn vriend en een vriendin daar anders over. die vinden haar gewoon een mishandelaar.
Het betreft hier 2 shetlander hengsten van 3 en 4 jaar. met de kleur isabel een soort palomino achtig met een zilveren gloed erdoorheen. (dus geen fjordenkleur isabel)
Mijn bedoeling was om 2 span te gaan rijden met deze pony's. zou ze namelijk niet mistaan dan heb je echt wel iets unieks vind ik.
Maar het begon al op de dag dat ik ze kwam ophalen... we waren 2 maanden daarvoor al bij ze wezen kijken en toen zaten ze nog heel dik in hun wintervacht en ze zagen er naar mijn mening goed uit.
maar toen we ze kwamen halen waren ze al meer door hun wintervacht heen en 1 ervan was meer dood dan levend. de ander zag er best goed uit. Ik heb er niks van gezegd *domdom* maar ik dacht met een beetje extra liefde, verzorging, goede kwaliteit voer en voldoende gras en ontworming komen ze er wel bovenop. ik heb namelijk al eens eerder 2 van die gevallen gehad en die zijn er keurig netjes bovenop gekomen.
Eenmaal thuis aangekomen zag ik dat de pony die meer dood dan levend was kreupel liep en toen ik onder zijn buik tussen de laatste winterharen voelde zat er een bobbel. ik dus kijken bleek het een navelbreuk. dus ik had er al een beetje de pest in.
ik denk ik kijk het even aan.
we zijn nu 2maanden verder en ze leker erg op te knappen.. ze zijn al aardig op gewicht en ze glanzen. echter loopt de ene nog steeds niet goed. het is al wel een beetje verbeterd maar af en toe denk ik dat er een dag komt dat hij niet meer lopen vd pijn, zo kreupel wordt ie dan ineens.
ik kon voorheen ook niet goed aan de benen komen omdat hij dan een meter de lucht in sprong van angst.. dit vertrouwen is nu al veel beter en heb ik zijn benen eens goed bevoelt.. nu voel ik dus een schievel zitten die mogelijk tegen een pees aan zit en ik vermoed dat hij daardoor kreupel loopt. maar hier moet de veearts nog eens goed naar kijken.
Nu wat er vandaag gebeurde.. echt ik ben zo geschrokken.. en verdrietig..
Ik ging naar de wei om ze te voeren en extra vitaminen te geven.
Normaal komen ze altijd meteen aangelopen met hun oortjes naar voren.
Nu keek alleen de kreupele vrolijk op maar omdat de andere niet meeliep bleef hij staan.
Ik denk wat krijgen we nu, zouden ze geen honger hebben?
Dus ik loop naar ze toe, geef de kreupele een kroel en wil vervolgens de andere begroeten.. maar ipv vriendelijk begroet te worden viel hij tot 3 x aan toe met zijn oren naar achter en zijn mond wagenwijd open, me aan! Nou ben ik niet iemand die gauw bang is en ik ben best wel heel consequent dus ik roep pas erop he en wil hem nogmaals benaderen. maar ik zag zijn ogen groot worden en in een seconde draaide hij zijn achterhand naar me toe en sloeg erop in.. niet raak gelukkig maar wel met allebij zijn achterbenen.
Ik ben er vreselijk van geschrokken want normaal volgt hij me juist altijd in de wei.
Zijn pupillen waren ook vergroot dat was ook echt een heel raar gezicht.
Vervolgens liep de kreupele me achterna om te eten maar de andere bleef gewoon staan grazen.
2 weken geleden dreigde hij ook al een keer mijn vriend aan te vallen. het lijk wel nu hij wat beter in zijn vel zit (en op krachten is gekomen) zijn ware aard naar boven komt.
Nu heeft dat vrouwtje mij wel eens verteld dat ze ze eerder al eens aan iemand had verkocht en dat ze ze had terug genomen omdat die mensen met hetzelfde verhaal aankwam. dat hij sloeg en aanviel.. maar dat hij bij haar zo mak was als een lammetje.. dus ik geloofde ook wel dat die mensen er mogelijk iets mee hadden gedaan waardoor dat gedrag bovenkwam.. nu denk ik.. ja het is niet zo gek dat dat gedrag bij haar niet was omdat hij gewoon hartstikke verzwakt was.. en nu hij weer op krachten komt komt het gedrag weer naar boven..
Ik heb haar toendertijd beloofd dat als er iets was of ze moesten weer bij mij weg, dat ik ze weer naar haar toe zou brengen, want dat wilde ze graag.. Maar nu denk ik .. ja maar dan gaan ze het weer slecht krijgen en dat wil ik niet.
Ik wil ze zowiezo niet wegdoen. maar ik had nu eens gehoopt op iets leuks.. 2 span.. een droom van me.. maar ik denk dat de kreupele ook niet mer beter wordt..
Ik heb al genoeg ellende gehad met de paarden die ik heb aangekocht...
en heb deze echt gekocht om ze te houden.. maar dit is gewoon niet leuk zo..
ik trek me ook veel aan van andermans reacties.. stel ik doe deze weer weg dan krijg ik weer opmerkingen heb je ze nu alweer weggedaan? en dit en dat!
Ik heb vorig jaar de pony van mijn nichtje terug verkocht aan de oude eigenaresse. en daar heb ik ook heel veel commentaar opgehad alsof ik een paardenhandelaar ben

Ik weet nu gewoon niet zo goed wat ik hiermee aan moet.
me vriend is het al helemaal zat met ze gewoon omdat hij mijn verdriet ziet dat nu weer mijn droom niet uitkomt. die heeft zoiets van, laat dat mens ze maar weer ophalen.. maar ik koop niet iets om ze vervolgens zomaar bij t straatvuil te zetten als het even tegenzit...
maar moet ik nu niet 1 xtje aanemzelf denken en mijn droom wel werkelijkheid laten worden?
Ik weet het niet meer!
Graag meningen en advies gevraagd!
(oja het is stom dat ik niet beter gekeken heb voordat ik ze kocht en ze niet heb laten keuren.. opmerkingen als eigen schult dikke bult heb ik nu niks meer aan)
alvast bedankt.