Het opladen was een fluitje van een cent

Dus ff wachten, Anka stond echt heel braaf. Had wel bijna in mijn nek toen de schuifdeur openging. Maar na een paar keer werd dat beter. Ook heel braaf met opzadelen en optuigen. Daarna de bak in. Ik heb haar de eerste 10 min toen de instructeur ff een bakkie deed rondgewandeld. Vind ik zelf wel prettig om aan de hand te doen. Niets bijzonders, de paardenboxen aan de zijkant, de hindernisbalken, de kanine en de spiegel, naaaah, boeit niks joh zal ze gedacht hebben

Les was wel heel zwaar voor Anka. We hebben aan het grootste probleem gewerkt, het niet genoeg voorwaarts zijn. Het enige wat ik eigenlijk gedaan heb is in draf heel goed naar voren rijden. Naar voren kijken en toch meer tempo vragen. Ze ging echt lekker lopen op een gegeven moment zeg

Ook hebben we het over de achterhand gehad. En mijn twijfel is er nog steeds. Deze instructeur zei ook van ze loopt wel heel merkwaardig achter en het paard lijkt echt heel heel slap van achter. Dat was ook wat ik dus al eerder heb gehoord, oa van mijn instructrice en de hoefsmid. Deze instructeur had nog niet veel Fjorden gezien zei hij, maar dat de gang wat apart is zag hij ook wel. Ik zit nu te dubben wat nu het beste is. De heersende mening is dat ik haar door rijden sterker moet maken. Wat dat betreft is les in die grote bak zo wel lekker, mooie lange lijnen. Maar moet je nu bij een slap paard nou ook extra oppassen dat je niet te veel vraagt? Ik vind het zo lastig om te bedenken hoe je dit nu het beste kan aanpakken. We blijven in elk geval voorlopig naar les gaan daar. Het is leuk en leerzaam om op pad te gaan en de groep is niet groot, gemiddeld 4 man.
Nou tot zo ver Anka op les

