Van 1.35 naar 1.40 ik heb het nog een paar keer over gemeten want ik geloofde me ogen niet.
Ik vrees dat de trampoline waarheid word.
Verder is mijn grote jaarling lief, sterk, eigenwijs, lomp en onhandig wat soms voor hele rare momenten zorgt. Zo ook ik was vanmiddag in het bos aan het wandelen.
Op het pad waar we het bos ingingen staakte zo plotseling omdat ze iets hoorde. Edel (waar vanessa mee liep) kwam omhoog en besloot alweer naar huis tegaan. Cunna bleef gestokt stilstaan en keek voorzichtig om het hoekje. Ik 2 stapjes vooruit en cun meegevraagt en ze durfde, al snurkend maar wel normaal stappen ging ze erlangs. Waarop edel als een razende alsnog erlangs durfde haha.
Eenmaal in het bos waren we lekker aan de sportieve wandel en ze doet haar hoofd omlaag, zet haar hals erop, kont erachter en scheurt weg
ik ging domweg gewoon mee rennen was helemaal de kluts kwijt in die 2 seconden dat dat gebeurde en die 2 sec dat ze zo loopte kreeg ik echt een effect over me heen dat ik daar met Kunar rende. Heel vreemd was dat. Magoed alles komt ten einde en onhandige cunna kukelde over een boomwortel en mieke was weer op aarde. Heerlijk beest toch die fjord van mij 
En natuurlijk veel plezier 
