Nou, dat leek mij prachtig om van dichtbij te zien.
Dus ik daarheen en die man gevraagd of ik op zijn vingers mocht kijken. Ja, prima! Hij werkt met Belgische trekpaarden, wat zijn die groot als je een Fjord gewend bent!
Hij had een sterk en heel ervaren paard (zwart) en een jong paard (vos) met weinig ervaring mee. En zondags nog een ervaren merrie (roan) extra met haar eigenaresse.
Piet met zijn paard:
De jonge vos:
Piet was zelf nogal verkouden dus na een poosje ging hij koffiedrinken en mocht ik samen met Henk (menner met Fries-KWPN-kruising die ook zeer geinteresseerd was en ook nauwkeurig meekeek) met Piet zijn paard aan het werk. Chantal heet deze grote zwarte reus. En super aan de stemhulpen en in de mond! Je hoefde maar zachtjes te zeggen “Chantal, voorwaarts” of “Chantal, achter” of “Chantal, ho” en ze deed ‘t precies. Om en om stuurden we en legden we de ketting om de boomstam. Machtig mooi.
En tja, dan gaat t kriebelen…. ik heb een Fjord die de bak slepen prachtig vindt…. hoe zou dit dan zijn…. ze zijn ervoor gemaakt tenslotte…
Dus de stoute schoenen aan, Piet gevraagd en ja, ik mocht de volgende dag Orlinde meenemen om ’s wat te proberen. Met de kar daarheen gemend en ter plekke heeft Piet een zweng in elkaar geflanst en ons een trekketting geleend. Eerst takken slepen om te kijken hoe ze dat zou doen. Ging best goed, al was ze de eerste paar keer wel wat heet. Maar al gauw had ze door dat ze tussendoor stil moest staan om te wachten op het vrachtje (en het toch wel echt werk was, waar je moe van kunt worden).
Ze werkte heel goed mee, had zelf door dat ze tot vlakbij de takken moest lopen, dan omdraaien zodat ze de goede kant op stond, dan wachten tot alles vast zit en dan, ná het commando, voorwaarts. Eerst een paar stappen voorzichtig en zodra ze gewicht voelde ging ze stevig aanzetten. Dat had ze zelf al heel snel uitgevogeld.
Na een aantal ladingen takken toch een klein boomstammetje proberen. No problem, dit heeft ze in al haar vorige levens ook gedaan geloof ik!
Het was wel wat zwaarder, maar dan zette ze aan tot een stevige draf het hellinkje op en bovenop de weg ging ze weer in stap. Zo kreeg ik ook nog wat conditietraining (naast de krachttraining door het slepen met die zware ketting en takken stapelen en boomstammen omrollen om de ketting vast te maken).Het publiek vond haar natuuuuurlijk stoer
(was ze ook); dat zo’n klein paardje ook zulk werk kan doen. Dus ik mooi uitleggen dat Fjorden daarvoor gemaakt zijn en je in Noorwegen een klein wendbaar paardje nodig hebt (en de bomen daar minder dik groeien). En dat die Belgen ook de ploeg in de kleigrond moeten kunnen trekken, dus dat die wel echt een maatje groter moeten zijn. En dat Fjorden heel veelzijdig zijn, dat ik er meestal gewoon op rij en ze ook leuk kan springen.We hebben ons gehouden aan de takkenbossen en de lichtste stukken stam, niet veel achter elkaar gedaan en vaak pauze gehouden zodat ze niet teveel spierpijn kreeg (en dan konden alle kids haar aaien en de ouders vragen stellen). In ieder geval liep ze op de terugweg voor de kar weer flink te dribbelen…. Niet moe te krijgen als ze iets leuk vindt geloof ik (zucht)!
De dag erna liep ze weer soepel en actief met mijn bijrijdster in de duinen, dus zij had inderdaad geen spierpijn. Zie hier de serie hoe wij een stammetje hout uit het bos slepen!
1 takken slepen
2 het bos in om en stam te halen
3 in het bos
4 uit het bos komend
5
6 trekken! (drafje)
7 geconcentreerd bezig
8
9 de staart had ik in een vlecht gedaan in verband met alle takken en de strengen
10 daar tussen moesten de de stam ergens neerleggen
11
12 stam losgemaakt en op naar de volgende
En de jonge vos deed het erg goed en mocht later ook een lange (dunne) stam uit het bos trekken! (Zie Orlinde naar ‘m kijken, ze valt wel op grote mannen!
)
Finnea, v. Timor x Woudina v. Bjorkmann 
