Het heeft bij mij met Jes ook een poos geduurt eer we een band hadden.. Nu weten we wel wat we aan elkaar hebben, maar ze zal er niet aan komen rennen als ik haar roep, ze kijkt een keer en als ze honger heeft komt ze naar me toe gerend en anders stiefelf ze naar me toe.. Zou in mijn geval ook niet handig zijn aangezien ik constant langs het weiland kom, hihi..
Maar ze weet me wel te waarderen, ze vertrouwt me en weet dat ik het beste met haar voor heb..
Ook kent ze de routine, was wel duidelijk toen Miriam en Ellen bij mij waren.. We gingen net voor haar ontbjit naar het weiland en i.p.v. dat ze nar me toe kwam liep ze al naar het plaatsje waar ik het hooi altijd neer leg, stond stomverbaast dat ik haar gewoon wilde aaien, hihi..
In het begin ben ik wel veel te lief voor haar geweest en daar pluk ik nu nog wel eens de vruchten van, maar ja..
Straffen hoeft je band niet te verbreken of in de weg te zitten. Als je consequent en rechtvaardig bent, is er niets aan de hand. Paarden willen, net als kinderen, graag duidelijkheid van je, dan weten ze wat ze kunnen verwachten.. Duidelijke grenzen geeft een veilig gevoel..
Maar je moet echt goed weten wat je doet, als het angst is en je geeft ze een rotschop dan kan het wel schadelijk zijn.. Al zullen ze je het best een keer vergeven hoor..
Meppen doe ik ook wel eens, en wel op mijn hardst, maar dat zegt niets, ik kan nog geen cola fles open krijgen..
Tea heb ik nu wat langer dan een jaar, maar gaat nog niet zo diep als met Jeskim of met Bente, die heb ik nu ook al 2,5.. Die ken ik zo goed, ik weet wat ze fijn vinden, wat ze willen e.d.
Mijn paardjes krijgen trouwens meestal de extra's gewoon in hun voerbak, ze weten dan dat er bij mij zelf niets te halen valt, dat gegraai in jaszakken e.d. werd ik wel zo scheitziek van, die paarden kan ik vaak niet uitstaan.. Ik doe appels e.d. gewoon bij de brokken in..