Ik ben benieuwd waarom jullie voor de Fjord hebben gekozen als eigen paard, verzorgpaard enz. Was het een bewuste, weldoordachte keuze, of toeval? Hadden je ouders altijd al Fjorden en ben je er mee opgegroeid? Of was je misschien eerst hartstikke anti-Fjord, en nu niet meer?
Nou, zal ik dan maar eerst gaan
Als kind vond ik Fjorden al leuk, je kent dat wel, paardenboeken halen bij de bibliotheek en dan bij het hoofdstuk 'Rassen' je droompaard uitzoeken... Nou ik kon nooit kiezen natuurlijk, maar de Fjord zat er toch meestal wel bij!
Ik kende geen Fjorden in het echt, op de manege hadden ze er geen en bij ons in de buurt ook nergens. Maar ik viel altijd al op rond en stevig en een beetje koudbloed-achtig
Hoewel ik inmiddels het fijne werk van een Trakehner ook erg kan waarderen, vind ik bijv de Zweedse Koudbloed en Freiberger ook nog steeds geweldig leuk (op die laatste heb ik gereden in Zwitserland).Overigens vind ik Haflingers en Friezen dan weer helemaal 10x niks, maar dat terzijde
Toen ik 11 was kocht mijn mama een 3/4 arabische D-pony voor zichzelf, een aantal jaar later reed ik vaker op die pony dan zij, en ging ze op zoek naar een ander paardje voor zichzelf.
M'n mams was dus zo'n anti-Fjord-persoon
Ze vond het niks, die dikke korte nekken, die brede ronde lijven, korte benen. Wij kenden de Fjord inmiddels van het huifkar-verhuur-bedrijf en die types waren nu eenmaal alles behalve charmant Om een lang verhaal kort te maken, m'n moeder was op zoek naar een fijn, betrouwbaar paardje om mee buiten te rijden en uiteindelijk gingen we toch maar eens kijken bij een Fjordmerrie die te koop stond...
En daar stond ze dan, Floor (v. Astrix), nog helemaal vol met mestvlekken... Ouderwets type, had 7 veulens gehad. Ze zag er een beetje 'uitgewoond' uit... Nou ja, we zijn er nu toch, dus vooruit, dan maken we wel een ritje...
En mijn mama was helemaal om
Dat was onze eerste Fjord-ervaring! Helaas is Floor afgemaakt vanwege overhoef.
Jaren later kwamen we met ons Welshje op een boerderij te staan waar ze Fjorden hadden en fokten... Ik mocht toevallig een Fjord gaan rijden van iemand die daar op stal stond. En toen die persoon vertrok, mocht ik de jonge Fjord gaan rijden van de stal-eigenaar.
En die Fjord, da's dus mijn Zico
En we staan nog steeds op die boerderij. Sinds april dit jaar is hij van mij. Hij lijkt in niks op Floortje, behalve dan de kleur. Bouw, gangen en karakter zijn allemaal totaal anders. Sowieso is ie al 15cm hoger. Maar natuurlijk is ook hij in alles echt helemaal Fjord!Als ik als kind toch eens had geweten dat ik op m'n 24-ste een eigen Fjord zou hebben! Ik had al die jaren niet kunnen slapen denk ik
Hopelijk vinden jullie het ook leuk om jullie verhalen te vertellen!
Bij mij was het echt gewoon puur toeval. Toen ik haar 5,5 jaar geleden voor het eerst zag staan op de camping (want daar was een manege bij) was ik gelijk opslag verliefd. Ik vond haar echt helemaal leuk, ze was lief schattig enz. We zijn hiervoor wel eens opzoek geweest naar een eigen pony voor mij, maar mijn ouders gingen bijna 5 jaar geleden uit elkaar en toen hield het snel op. Patricia en ik hebben daar echt heel veel meegemaakt. Ze heeft daar 2 seizoenen gestaan, het eerste seizoen is er veel gebeurt en het 2e seizoen leiten ze haar maar een beetje gaan. Wilden niks meer aan haar verbeteren enz. Ze was eigenlijk veel te sterk voor die kinderen en werd daardoor met stang gereden. Waarop haar reactie was dat ze het bit ging vast pakken. Toen hebben ze haar daar hard behandelt. Een vriendin van mij en ik waren toen werkzaam daar en gaven daar les. Wij zijn toen wel heel erg boos geworden en lieten tries daarna eigenlijk met rust en wilden niks meer aan haar verbeteren. Een paar maanden later werd zijn geschopt door een Belgischtrekpaard/Haflinger. Ik moest lesgeven en zou wat later komen en ik kom aangefiets en voordat ik de bocht op ga en de bak kon zien hoorde ik *BAF* en vlak daarna kinderen huilen. Ik als een gek daar naar toe gefietst. Het eerst wat ik zag waren 3 pony's die los liepen. Inclusief tries en die liep op 3 benen. Ik haar als eerst uit de bak gehaald want het paard wat haar geschopt had liep ook nog los ik denk als die weer mept dan kan ze niet goed weglopen en hebben we dadelijk nog meer schade. Ze lieten die avond de dierenarts nog komen. Peesblessure, de dierenarts zei dat ze heel veel geluk had gehad. Het had veel erger kunnen aflopen. Veder kreeg ze pijnstillers en elke dag moesten we koelen. Dat werd niet zoveel gedaan. Ze stond daar maar als een wezenloze in de wei. (ze stonden 24/7 op de wei in de zomer) dat vond ik echt dood zielig. Toen ben ik naar de campingeigenaresse gegaan en gevraagd of ik haar na mijn werktijd mocht verzorgen. Dat was gelukkig goed. Elke avond na het eten ging liep ik naar de wei en deed haar beentje koelen, de pijnstillers geven, lekker poetsen. Al snel zag ik dat ze me begon te herkennen dat was zo leuk! 3 a 4 maanden heeft ze stil gestaan en daarna is ze de lessen weer in gegaan. Het ging niet lekker met haar. Ze bleef het bit vastpakken en begon nu ook nog hard te rennen. Toen was het onze taak (vriendin van mij en ik) om haar te rijden en wat manieren bij te brengen. we hebben haar meer gereden zodat ze lekker beweging had. We wilden niks aan haar verbeteren. Het was de kinderen de 'schuld' dat ze zo deed. Die trokken te hard. Ik zou dat ook gedaan hebben als je 3 uur op een dag alleen maar in je mond getrokken word. Ook al zeiden wij er wat van, als je je omdraait doen ze het toch weer. Na dat seizoen sprak ik mijn vriendin om msn. 2 van onze schatjes moesten weg. Een welsh-arabiertje Zorra en Triesje. Zorra is met een springhandelaar meegegaan en tries wilden hij niet. ik natuurlijk gigantisch van streek ik had nog geen eens afscheid van Zorra kunnen nemen. Ik liep naar beneden om het me moeder ne stiefvader te vertellen. Me moeder zei meissie hoe graag ik Tries ook voor je zou willen kopen, maar we kunnen het gewoon niet betalen. Ik hoorde dat allemaal op woensdag. Op vrijdagmiddag zat ik op de bank was net uit school. Belde me moeder vanaf haar werk. Hey kimmie, een collega van mij heeft haar paard in Ridderkerk staan en wilt graag een stallentje in de buurt. Weet jij het nummer van Elly Mol? (ik ging toen der tijd met een klasgenootje mee naar haar paard en die stond bij elly mol) ik zeg nee zei me moeder weet je waar ik dat kan vinden. ik weer nee. Heeft ze in het ziekenhuis bestand het nummer van mijn klasgenootje opgezocht en haar moeder gebeld en daar het nummer aangevraagd of ze nog een stalletje over hadden. S'avonds zat ik boven op de computer op msn. Mijn moeder roept kimmie, kom je even naar beneden we willen wat met je bespreken. Dus ik kom de deur door beneden en zeg wat is er? ze zaten alle 2 aan de eetkamertafel. Me mams zei kom eens zitten. Ik dacht echt uh-oh wat heb ik nou weer verkeerd gedaan. Mijn moeder zei: ik wil dat Fred (mijn lieve stiefpapa) het verteld, want hij heeft het gedaan, maar hij wilt dat ik het zeg, omdat jij mijn dochter bent, maar ik sta der op dat Fred het zegt. We zijn er nog niet helemaal uit. Ik zeg zeg het nou maar gewoon, want had het helemaal niet naar me zin natuurlijk. Zat niet goed in me vel vanwege de paardjes en ik dacht dat ik wat misdaan had. Dus Fred knikt en begint te lachen en me moeder zegt: we hebben je paard gekocht! nou ik begon te huilen, te trillen en te gillen! ik vond het echt super geweldig. Ik vroeg gelijk wanner we haar gingen halen. Volgende week, in de herfstvakantie. 17 oktober vergeet het nooit meer. Het lijkt wel als de dag van gisteren en het is alweer 4 jaartjes geleden. Zo zie je maar, ik heb altijd gezegd: ik wil nooit een fjord en ook geen merrie en ik heb nu een fjordenmerrie! en het is echt mijn lieverd, me alles, me steun en toe verlaat!!
Fjelljon x Drageset
) dat ik ze ontzettend mooi vind, uitzonderingen daar gelaten, maar ik vind ze gewoon verschrikkelijk praktisch. Je kan er alle takken van paardensport mee beoefenen. Maar het is in geen van die takken van sport een echte uitblinker. De veelzijdigheid is natuurlijk een talent op zich maargoed. Ik zeg niet dat ik nooit door zal gaan met een ander ras nadat Ros er niet meer is, maar ik zullen altijd speciaal voor me blijven.
. Gewoon verliefd op het ras!!
)
