Ik zie vanuit een ooghoek de hond aankomen, maar schenk er verder eigenlijk geen aandacht aan.
Nog geen halve seconde later staat Sas recht overeind. Ik voel mezelf tegen die loodlijn hangen. Sas draait een kwart pas en komt weer naar beneden, maar tot onze beide schrik staat daar Runnar. Sas draait snel door en ik verlies mn evenwicht, hang uiteindelijk met mn volle evenwicht naast Sas, maar besef me dat ik me niet meer op kan trekken en laat me dus maar vallen. Auw op de stenen...pijnlijk, maar ik redde mezelf. Sas stond maar wat verschrikt te kijken. Daarna weer opgestapt en met een steeds pijnlijker wordend stuitje maar even in de bak gereden.
Daarna ontdekte ik bij Sas een bobbel in dr ruggengraat. In de loop der tijd nam het aanzienlijk af in grootte. Heel soms zag je m nog weer wat duidelijker. Met de hand bleef ie altijd te voelen, maar ze leek er niet echt last van te hebben.
Vandaag kwam de osteopaat voor Pybelien en wou ik vragen wat die bobbel bij Sas nu precies was, want het bleef me toch een beetje een doorn in het oog. Na een interessante behandeling van Pybelien, met diverse uitleg en zelfs botten die ze meegenomen had om te laten zien hoe het ongeveer zit in die rug, was ik alweer een heel stuk wijzer.
Toen Sas even snel checken. Ze had inderdaad een paar blokkades in dr lendenen-deel, niet dramatisch, wel aanwezig...precies het zwakke deel met dr lange rug. Daarnaast was de daaraan gerelateerde ademhalingsspier wat vastgezet en maakte ze die ook los.
Kon daarna gewoon rijden en moet nu in de gaten houden wat die bobbel doet, groeit, gelijk blijft of slinkt en dan van de winter nog eens een grotere behandeling, waarbij ze alles langs gaat.
Ik gaf ook nog aan dat mijn houding niet optimaal is en ik iets teveel naar 1 zijde zit. Ze vertelde me toen dat, dat niet per direct mijn fout is, maar dat Sas mij ook naar de makkelijke zijde 'gooit'. Dan zit ik dus schuin of heb dat idee, terwijl het eigenlijk bij de combinatie ik en Sas ligt.
Iets waar ik dus weer rekening mee kan houden, dat ik gelijk op beide zitbeenknobbels blijf zitten, want inderdaad..op Anton zit ik altijd veel minder te prutsen met beugels en of ik wel of niet recht zit.
Met rijden kon ik wel merken dat de ademhaling inderdaad rustiger was en daarmee ook haar wijze van stappen iets ontspannender. Niet meer dat hele verkorte stappasje bij spanning. Verder nog niet heel veel verschil gemerkt, maar wie weet komt dat nog. (was nu ook wel lastig, aangezien er iéts ineens heel eng was langs de bak..het stilstaan en snuiven waard
en ze bleef dr maar naar kijken..frustrerend)
Ydel: Fjelljon x Bjorgard 
nu had ze alleen een hele kleine behandeling gedaan, omdat ze ook alleen voor pybs kwam, alleen dat kleine stukje 'losgetikt'. Van de winter, als het huifkarseizoen afgelopen is, dan mag ze voor een grotere behandeling, waarbij inderdaad een week lang weiderust gehouden wordt en daarna weer opbouwend werk. (maar dat kon nu nog niet, omdat ze nog een paar keer per week voor de kar gaat)