Goed
Half 9 vertrokken we vanuit Wanneperveen zo ongeveer, want het begon pas om half 11 in Vorden. Voor ons zou het 1,5 uur rijden zijn. Tot we de afslag bij de snelweg omgeleid werden
...al met al kwamen we rond kwart over 10/10 voor half 11 bij het terrein aan. We waren met twee personenautos, die moesten aan de ene kant van het terrein parkeren en de trailers moesten naar de andere kant. Wij via de 'gewone' ingang naar binnen, maar we dachten dat er in totaal 4 kaartjes 'over' waren en we dus niks bij hoefden te kopen en Daphne belde ook nog dat ze dr nog 1 had. Dus twee bleven 'buiten' wachten, tot we die kaarten ook hadden.
Maar het was nog best eind lopen van de ene kant naar de andere kant, met alle benodigde bagage meeslepend.
Eenmaal de trailers in zicht, zagen we de landrover ook pas net daar het terrein op rijden, met vervolgens de mededeling: Ze zijn al begonnen.
Dus snelsnelsnel...Duke en Ziegfried van de trailer af en richting de ring.
Ook bleek ondertussen dat die twee kaartjes dus niet 'over' waren, dus Patricia (eigenaresse duke & ziegfried) holde snel richting Esther en dr moeder die nog buiten stonden, want had zo snel in mn witte outfit geen telefoon bij de hand. (lag in de landrover)
Stress nr 1 gehad.
Duke zat verder in een vrij sterke rubriek constateerden we. Hij zelf was echt een braverik. Stond mooi rustig te kijken, liep lekker vlot met zn moeder mee, super. We begonnen toen op de 4e plek, maar er werd eentje een plaats teruggezet (of duke naar voren, hoe je het maar wil). Dus uiteindelijk 3e geplaatst met allemaal 7ens en dus 35 pnt en een A.
Duke en Ziegfried vervolgens aan de trailer en éven rust, éven kop koffie.
Daarna wat bij de ring gekeken, kletsen met bekenden, etc. In de pauze waren er fjordsport-proeven en fjordenvoetbal. Toen zijn Mieke en ik even de fair over geweest. Niet alleen stentjes staan kijken, maar ook even een aantal mensen bewonderd in hun akelig nette landleven-outfits. (en dan loop ik daar in mn smerige witte kloffie
)Daarnaast nog diverse dikke bakken gespot.
Vervolgens de ruinen en het predikaat-gedeelte van de keuring. Wolly vast uit de trailer gehaald, want het zou geen uren gaan duren voor die aan de beurt was. Wat ingelopen, om vervolgens tot de conclusie te komen, dat de ruinen-rubriek WEL groot was en daar stond ik dan te wachten met een paard wat het ene moment echt pennypoownie-nummer-1 is en het volgende moment krijgt ze het op dr heupen en kan ze geen seconde meer normaal stil staan en moeten we dus weer even een loopje maken.
En het werd maar warmer en warmer in de zon.
Dan toch eindelijk de ring in en rondstappen. Raingard op kop, die een behoorlijke stap dr uit werkte, dus dat was aanpoten.
Toen Wol alleen moest met opstellen, was het echt de knop die om ging: Verek...dít is de grap. Dus die was niet 100% wakker, maar 200%. *als dat maar goed komt*
Stap ging netjes, draf trok ze me akelig naar de paarden langs de kant toe...zag mezelf al tegen een van die andere paarden op smakken. Ging nét goed. Volgende bocht ging ik zelf zowat tegen de grond. Gras was spekglad en Wolly, die normaal lekker op een metertje afstand van je af rent, dook zowat boven op me, om evenwicht te vinden.
(en sla nooit paaltjes in de grond of zet tonnen neer, want daar gaan we geheid overheen
)Maargoed...volgens omstanders had ze zich ondanks dat, toch wel aten zien.
Resultaat: we mochten op de tweede plek lopen.
Daarna was best getoiletteerd. Gezien ik toch al liep en dacht dat de kampioenskeuring daar weer na was *ik luister zó goed*, maar meteen door blijven lopen. Werd ik uiteindelijk 4e. Toch béétje trots...*dat snappen degene die mij tijdens het knippen dinsdagavond gehoord hebben denk ik wel
*Wol vervolgens toch even naar de trailer en zelf als de sodemieter wat drinken. Had echt ongelofelijk dorst.
Bart liep vervolgens de kampioenskeuring met Wol. Bij de merries zonder predikaat werd Ulinde (halfzus van Tim v Ellen) kampioen. En bij de predikaatmerries Raingard kampioen en Wol reserve kampioen.
Vervolgens voor het dagkampioenschap en ook daar weer: Raingard dagkampioen en Wol reserve dagkampioen.
Tot slot nog Bart en Mieke irriteren voor een paar mooie stand- en hoofdfotos op een bijna vol zittend stickje met bijna lege batterij
.En toen eten en via de landelijke route terug naar huis, om uiteindelijk 's avonds de avond half slapend mee te maken.
Harma 
Heedy (2011) & Isis (2012): Harma x Carlito
Mooie resultaten weer, gefeliciteerd!
