Ik steeg vol goede moed op mijn brave fjordje, ook al had mijn bijrijdster in het schriftje geschreven dat Rins abslouut NIET braaf was.
Ik dacht; Poeh... dat zal wel.
En ik had gelijk, Rins was megabraaf, niet kijkerig, niet opstandig, niet fris helemaal niks aan het handje.
Tot ik aansprong in de galop, Rins begon te sprinten en gooide haar hoofd van links naar rechts, sprong van links naar rechts, bokte, racede heel hard en uiteindelijk zag ik mezelf in slowmotion naar rechts schuiven met nog 1 voet in de beugel en toen *KLABAF* Daar mag ik in het zand, ik bleef even liggen, was nogal hard op mijn hoofd gevallen(had cappie op) Toen ik opgekrabbeld was stond rins aan de rand van de bak te grazen. Ik stoof op Rins af en zei: "BEN JE NOU HELEMAAL BELATAFELT???" En verkocht dr een klap.
Vol goede moed(ik laat me niet door rins uit het veld slaan) tilde ik kreupel als ik me voelde mijn been omhoog en wurmde mijn voet in de beugel. Ik sloeg mijn been erover en HOPPA ik zat weer. Ik gaf een beetJE!!! been en Rins begon helemaal te springen en heen en weer te hopsen en plat racede ze door de bocht. Ik zag me zelf naar links schuiven en dacht NEE HE!** KLABAF!**
Daar lag Margot weer in het zand, ik stond op rende naar Rins; RINS IK BEN BOOS! zei ik, ze keek me even lief aan, maar dit keer liet ik me niet omkopen en verkocht dr nog een klap.
Ik voelde mezelf een onwijze dierenbeul, maar goed Rins was een beetje een mensenbeul, aangezien ze mij e 2 keer af heeft laten kletteren en ik moet zeggen, ik blijf 90 procent van de gevallen zitten.
Daarna Rins weeropgepakt en op de hoefslag gebleven, want anders ging ze weer heen en weer hopsen, ik heb dr in de galop aan het werk gezet en toen was ze opeens heeeeel sloom! Maar ze moest van mij extra lang galopperen.
Resultaat van dit hele verhaal; Een gebroken horloge, spierpijn en een paard die nog steeds NIET dr lesje heeft geleerd.
Maar wij zijn weer dikke vriendinnen hoor! Wat er ook gebeurd het blijft een schatje!
), jullie passen iig wel goed bij elkaar. 
