Eerst zou ik Eef oppikken, kom ik daar...regen. Gaat wel over dacht ik...not!
Wij naar Ydel, moesten mevrouw eerst nog uit het weiland plukken. Ruim een uur staan wachten of de regen zou minderen, maar dat deed het niet. Intussen hebben we ons vermaakt met dat schattige zwart witte brutale shetlanderveulentje wat de naam Muis heeft gekregen. De buurman stond inmiddels in de regen gratis zijn auto te wassen
.Eveline wilde Ydel dan maar snel longeren, konden we in ieder geval onder de paraplu blijven staan
Toen besloot ik als 'verwende fanatieke binnenbak liefhebber' om Ydel te zadelen en haar en mijzelf samen is de regen in te werpen (de laatste keer dat ik fanatiek in de regen dressuur heb gereden kan ik me al zo goed als niet meer herinneren
).Ydel vond de regen niet al te fijn en het feit dat ze serieus moest werken lag haar ook niet
. 10 minuten duurde het voor ze wat opgaf en zich niet meer sterk maakte, bokte een paar keer, kwam daarna mooi ontspannen rond en ging heerlijk aan het sjouwen...geweldig wat een fijne fjord is dat 
. Tijdens de tempowisselingen blijft ze mooi rond, de stelling en buiging begint te komen en ze begint al stukken mooi gedragen op haar eigen benen te lopen.
Helaas vond mevrouw dat 10 minuten hard werken genoeg waren in die vieze hoosregen en liet ze duidelijk merken dat het afgelopen was
. Nog een half rondje mijn zin willen hebben en toen lekker uitstappen.Precies op tijd, want het begon te onweren en ik was meer dan doorweekt. Ydel verlost van haar zadel, lekker te eten gegeven
en gedag gezegd. 
Helaas geen fotos, maar dat arme fototoestel zou net zo zijn verzopen als ik.
Eveline, bedankt dat ik je superfjord weer even mocht rijden. Gaat in augustus helemaal goed komen met dit meisje als ze zo doorgaat.
Volgende keer draaien we de rollen om: dan sta ik onder de paraplu en regen jij zeiknat
'