Vanochtend besloten we het erop te wagen. De wekker ging af om 5.45 en mijn vriend en ik sleepten ons de trap af. Zonder ontbijt, briefje gelegd voor de ouders, paardje begroeten, opzadelen, eventjes logeren, halstertouw eraan, ik erop, vriend erlangs, even rondstappen en weg waren we.
We hadden bewust voor dity vroege uur gekozen, enerzijds omdat je dan kan genieten van de prachtige natuur, anderzijds omdat er dan nog niet veel verkeer op de baan is. Falco was in het begin erg gespannen, maar dat kwam misschien omdat ik dat ook was. dat had een paar sprongetjes ter plaatse tot gevolg, maar daar bleef het bij. Eén keer halverwege ging het bijna mis. Falco schrok van een bordje waar "asperges" op gescheven stond (nuja, ik hou ook niet van asperges hoor
) Hij verstarde, ik gaf benen, en daar ging het mis: Met een geweldige fjordensprong draaide hij zich om en trachtte er vandoor te gaan. Dankjewel vriend voor de kleine redding. We zijn er toen voorbij gegaan, omgekeerd om hem nog eens te laten kijken. Hierdoor bijna de gracht in beland en uiteindelijk toch op min of meer veilige wijze kunnen passeren. Maar Falco was wel gigantisch gespannen, en schrok van alles op zijn rechterzijde. Dus kwam ik op het idee mijn vriend rechts te laten lopen. Op slag ging het beter. Zo verlieten we dan de bebouwde kom, trokken de velden weer in en gingen weer richting huis. De rest van de rit verliep helemaal vlekkeloos. zelfs in onze iets drukkere straat ging het prima. Al bij al mag ik trots zijn op mijn ventje
Wie weet kunnen we ooit helemaal ontspannen gaan wandelen als we het zo verder opbouwen...
