We hadden vlakbij mijn huis afgesproken, zodat we eerst naar het Tweespan konden. Daar lekker even rond gekeken, mooi spul zeg...met een prijskaartje natuurlijk. Weer een paar erg mooie dekjes gezien, gelukkig laat m'n bankrekening het nu niet toe dus dat was makkelijk inhouden
Ook nog een supergave bodywarmer gespot, passend bij mijn oranje dekje. In de opruiming voor 50% maar dan nog €45, dus was sowieso te duur. En de verkeerde maat dus dat kwam goed uit Denise heeft uiteindelijk een singel gekocht, en ik van die clipjes plus vanillesnoepjes. Die vielen wel in de smaak geloof ik.Daarna richting de paardjes. Toen kwam ik er achter dat ik mijn sleutel van de kast vergeten was. Gelukkig had Douwina er nog 2 thuis liggen dus die even gebeld of we langs konden komen. Dat kon gelukkig, kon Denise gelijk Julian bewonderen. Die was weer enorm gegroeid, Ilirjan was al spierballen aan het kweken geloof ik
Weer terug naar Harkema, zijn we eerst met Woudientje bezig gegaan. Het tuig er op (voor de 3e x) en het zandpad over. Ze begon al vrij gauw te miepen, wat resulteerde in een paar bokken. Gelijk ondervonden dat mevrouw goed luistert naar mijn stem (ik boos = niet leuk natuurlijk). Dus na 2 van deze buitjes gingen we weer goed verder. Is ze ook zomaar weer ontspannen, lekker aan het briesen.
De terugweg was flink gespannen. Dat is opzich niks nieuws, doet ze onder het zadel vaak ook. Maar ik had het idee dat ik haar goed onder controle had dus dat is altijd fijn. Alleen toen liep Denise tegen een takje aan en vloog mevrouw weg. Dan is het toch fijn dat er iemand naast loopt met een touwtje aan het bit. We hadden haar dus snel weer stil. Eventjes gewacht totdat ze de spanning kwijt was, takje opgezocht en lekker even geritseld, daarna weer verder.
We waren inmiddels al bijna thuis, toen er ineens een knettergekke fjord door het land liep te draven. Ylirjana was tussen de draadjes door gevlogen. Tsja dat krijg je als er geen stroom op staat...oeps! Gevolg was dat Woudina weer weg sprong, dit keer hadden we haar snel onder controle. Toen het laatste stukje, dat heel netjes ging. De eigenaar had Yli inmiddels gevangen.
Eerst Woudina afgetuigd en toen hebben we nog even schriktraining met haar gedaan. Een bikszak, zwart zeil, een jerrycan, een bezem en een container zijn blijkbaar véél minder eng dan een takje. Gek beest. Ook een kat op de rug is geen probleem.
Toen was Annelisa aan de beurt. Grappig. Even daarvoor had de eigenaar namelijk nog uitgebreid gezegd "Die is wel zo braaf, zo'n makkelijk paard". Blijkbaar vond ze dat ze éven het tegendeel moest bewijzen. Ik ging namelijk een stukje met haar wandelen. Had ik al een tijd niet meer gedaan, en ze kunnen het land natuurlijk niet op dus zijn ze al wat drukker. Maarja, goed voorbereid op weg met handschoenen en een zweepje. Zijn we net van het erf af, springt ze weg en gaat ze steigeren. Gelukkig laat ik nooit los dus heb haar wel even aangepakt. We zijn blijven staan totdat we allebei weer ontspannen waren. Even verder waren de struiken eng, dus die van dichtbij bekeken. Toen omgedraaid, kreeg ze weer een bui. Dit keer heviger dan de eerste. Maar even wat langer stil gestaan, met Denise en de eigenaar praten die kwam aangefietst. En op het moment dat we allebei weer rustig waren, lekker naar huis gestapt. Dat stukje ging echt perfect, als of er niks aan de hand was. Dus hebben we het met een goed gevoel af kunnen sluiten.
Oh het is alweer een heel verhaal geworden zie ik
Maargoed, morgen weer lekker naar de paarden, ga ik met Woudina wandelen denk ik. Is altijd fijn met zulk mooi weer!
Finnea, v. Timor x Woudina v. Bjorkmann 
. 