
Zoals jullie weten heb ik al een eeuwigheid niet meer gereden. In het voorjaar was ik weer begonnen na de zwangerschap en het ontzwangeren. Maar ik was bang en dat kwam het rijden niet ten goede.
Saphyra is nooit echt makkelijk geweest, maar eigenlijk had ik daar nooit zo'n problemen mee. Maar nadat ik zolang niet gereden had zag ik allerlei doemscennario's voor ogen van een wild bokkend paard. Omdat ik zo bang was, ging Saphyra zich dan ook nogal misdragen. Ik had helaas ook niet de tijd om haar elke dag te rijden zodat ik even een week of 2 door de zure appel heen kon bijten. Ik besloot haar nog maar een tijdje op de wei te zetten en dan in m'n vakantie elke dag met haar aan de slag te gaan. Helaas werd ze in mijn vakantie kreupel en vlak daarna begon de pijn in mijn hand. Weer geen rijden dus.
Nu ben ik samen met m'n verzorgster een maand geleden weer begonnen met conditie opbouwen en longeren.
De pijn in m'n hand is de laatste 2 weken wat minder en vandaag heb ik in een opwelling besloten dat het eens tijd was om op haar te gaan zitten.
Ik heb haar eerst gelongeerd en gevraagd of een stalgenoot haar eens even kon uitproberen zodat ik kon zien wat ze deed. Na 5 minuten ben ik zelf weer opgestapt. Ik was nogal gespannen en prompt begon Saphyra door de bak heen te racen.
Ik heb mezelf ingeprent dat ik me wat meer moest ontspannen en dat ik niet zo bang moest zijn. Dat hielp want ze was enorm braaf.
Ik ben zo trots dat ik weer eens de stoute schoenen aan heb durven doen.