op de weg terug naar de wei passeerden we de voerwagen, tsja ok even een handje brok voor hem gepakt, maarja eeeeh dat ene hapje smaakte naar meer want meneer vertikte het om verder te lopen, alsof ie aan de grond vaststond!
kon trekken en tik op zijn kont geven maar daar is hij echt niet van onder de indruk.
Tsja uiteindelijk ging de voerkar weg en zag hij dat er buiten al flinke porties kuilgras voor hem en zijn soortgenoten werden geproportioneerd, dus meneer liep wel 2 meter door om vervolgens bijd e kuilgras te blijven staan.
vriendin van stal probeerde te helpen, hield hapje kuilgras voor zijn neus maar daar was hij ook niet van onder de indruk, duwen tegen zijn kont etc niks hielp, uiteindelijk heeft zij hem aan zijn halstertouw vastgepakt en ben ik achter hem gaan staan klappen en met mijn stem proberen te laten lopen, het werkte.............3 passen totdat we aan het gras stonden.....................hoezo eigenwijs?
Ubie stond al achter in de wei, die hoef je bij wijze van alleen maar aan te kijken en hij loopt al maar Haakon...............
Vera 
