Toen koelde het weer af en ze pufte nog steeds, ik vertrouwde het niet en dus de veearts gebeld. Even geluisterd en daarna even lopen met haar, eventjes rennen. Conclusie, Jeskim's hart is niet goed meer


Nu staat ze dus aleen in een weitje en krijgt een beetje hooi, er staat namelijk geen gras meer in het weitje. Ze kan Bente en Tea wel zien en Bente is dus ook best kalm, in het begin was ze heel hinnekerig, omdat ze mama niet kon zien.
Ik moet veel met haar rijden, 1 tot 2 uur per keer en dan alleen stappen, lekker crossen zit er de eerste tijd niet meer in. Ze geniet overigens wel van de ritjes en in het bos moet ik haar wel inhouden, maar het gaat heel goed en ik laat de thiedemann de volgende keer weg.
Over een half jaar even een hartfilmpje laten maken om te kijken hoe het er voor staat.
Ik ben wel erg geschrokken!!! En ook erg verdrietig, ik weet niet wat haar toekomst verwachting is en in ondergeschikte mate natuurlijk ook onzeker over het feit of ze nog een veulentje zou kunnen krijgen, is natuurlijk niet echt belangrijk, maar het stond wel in de planning.