
Gisteren was het dieptepunt, begint altijd begin september dat ik rotter in mijn vel ga zitten en heel onaardig ben voor mijn omgeving. Gistermiddag ben ik in mijn autootje gestapt en ben naar Veertje gereden, het regende dat het goot, maar ik heb een regenjas in de wei gelegt en ben gewoon bij haar gaan zitten en maar janken


Vanmorgen om 9 uur was ik weer bij haar, heb haar opgezadeld en we zijn lekker samen eens op pad gegaan. Lekkere lange rit gemaakt door de bossen, de heuvels en wat dorpjes. We zijn bijna 2 uur onderweg geweest en hebben ons heerlijk uitgeleefd allebei. Ze was hartstikke fris en had het verschrikkelijk naar haar zin. We hebben zelfs een rengelapje gedaan waar je U tegen zegt, mevrouw ging zo waanzinnig hard.
Terug in de wei heb ik haar lekker verzorgt en ben er nog even bij gaan zitten. En toen? Toen voelde ik me als herboren.....................pppffffff mijn meisje is echt mijn anti-depressiva
