Enfin ik kom vanavond bij Vera en mevrouw laat zich weer met geen mogelijkheid vangen, gelukkig was Josine er ook en heeft me geholpen om haar in te sluiten. Heb ik haar bij Josine in de wei op de poetsplaats staan, zien we dat haar manen en staart behoorlijk geschuurd zijn

Gelukkig was Josine zo ontzettend lief om ons een plekje bij haar in de wei aan te bieden, waar never nooit kunstmest op komt, zulke vriendinnen moet je met een lantaarntje zoeken

We zijn vanavond maar gaan boscrossen, zodat ze lekker haar energie en die zooi van die kunstmest eruit kon lopen. Trouwens, ik ben ook niet vies van een crossrondje

Terug bij Josine in de wei begon ze direct weer te schuren, dus ik ben blij dat ze weg is uit die wei en dat ze weer op gezond gras staat.
Ik denk dat ze een allergie heeft voor die kunstmest, want dit kan toch geen toeval meer zijn he?