Cosimo en Iza allebei ingeschreven, gisteren gewassen, gepoetst en geknipt en over de weg naar het keuringsterrein. Het was de eerste keer dat Cosi van het erf afging, maar hij deed alsof hij nooit anders had gedaan.
We moesten heel lang wachten tot de fjorden aan de beurt waren.
Onze concurrentie bestond uit een fjord met onbekende afstamming en een Tunar uit Ditte (de oma van Taco? Zag er wel veel in terug, misschien dat iemand hem kent, hij heet Prestor).
Cosimo was het enige fjordenveulen en was dus automatisch eerste geplaatst. Hij stal helemaal de show. Tijdens het draven demonstreerde hij zijn dekhengst-mogelijkheden door met zijn voorbenen op zijn moeder mee te liften
Zelfs de jury moest vreselijk lachen. Hij kreeg een tweede premie waar ik heel tevreden mee was, want het zegt toch niet zoveel zo'n dorpskeuring. Iza liep in de volwassene rubriek aan kop en Cosi bleef braaf buiten de ring wachten. Geef hem een paraplu om mee te spelen, dan is hij wel zoet.
Maar omdat Iza erg druk werd zonder hem, had ik hem voor de ereronde weer aan haar singel vastgemaakt. Gaan die mensen van Prestor tijdens de ereronde hun paard nog eens heel erg opjagen, waardoor die ging bokken.
Cosimo schrok zich rot van al dat geweld achter hem (het was een echte Tunar-stamper), dat hij onderuit ging, tussen de benen van Iza. Gelukkig stond ze niet op hem en had hij niets (behalve een groene zijkant).
Iza had uiteraard een eerste premie en moest door naar de kampioenskeuring voor de open rubriek. Daar komen dan de kampioenen van de Haflingers, Friezen, Tinkers, Welsh Cobs, Merensen, en nog wat trekpaarden tegen elkaar uit.
Daar waren we 6e van de 9 en verdienden een ereprijs.
Commentaar van de jury: je hebt een hele beste merrie, maar je veulen is ook zeker niet verkeerd. Zou wel eens hoge ogen kunnen gaan gooien op de fjordenkeuring. Ze vonden alleen dat hij wat mooier onder zou mogen treden van achteren. Nou ja, prima...
Staan we na de keuring nog even te kijken, staat er een man Cosi van top tot teen in zich op te nemen. Dus ik vraag hem of hij er wat in ziet.
Vraagt 'ie of ik van plan ben hem te houden. *slik* ik geloof toch echt dat ik hem niet meer kwijt wil...
Blijkt dat het een fokker van verderop is en die zoekt nog een maatje voor zijn Gelderse hengstveulen. Dus daar gaan we van het najaar maar eens mee praten. De man heeft veel land, dus dat is wel prettig.
Alles bij elkaar was het een leuke dag!
Iza
Rian my bos cross pooonie 