Alleen met de kar ga ik niet, alleen buiten rijden durf ik niet, en in de bak rijden had hij al gedaan deze week, dus leuk is anders voor hem. Om het leuk voor hem te houden wil ik graag veel afwisselen.
Omdat hij voor de kar nu weet dat hij ook bij Kobus weg kan lopen zonder dat er iets VRESELIJKS gebeurd (want dat dachten ze allebei als ze alleen weg moesten), bedacht ik me dat ik wel een stuk kon gaan wandelen. Dus hoofdstel aan, kettinkje eraan en go. Zweepje mee just in case.
En we hebben dus net een wandeling achter de rug van een uur. Het weglopen hier ging perfect, ook onderweg geen pas verkeerd gedaan. Andere paarden hoefden alleen bekeken te worden, maar de blije huppelacties waren afwezig.
De volgende keer gaat er dus een zadel op en als ik dan denk dat het goed gaat, dan ga ik er gewoon opzitten. Dat beest zet geen pas verkeerd, het wordt tijd dat ik zijn getoonde vertrouwen eens beloon en hem terug vertrouw (maar dat is soms een beetje moeilijk voor deze angsthaas).
Ollie staat weer lekker te knabbelen aan zijn hooi en ik zit nog even te glunderen hier. Superbeest is het toch...
<-speciale editie van mijn onderschrift 
Vera 
