
Spullen verzameld, nog 1 keer de stal uitmesten, nog 1 keer zijn paddock uitmesten, allemaal laatste keren, want ik zou dat immers allemaal niet meer zelf hoeven te doen. Het enige wat mij restte, was paardrijden/poetsen/dollen en leuk doen, verder werd alles gedaan.
Héérlijk, ik heb tijd over dat wil je niet weten. Het kwartier extra om er te komen daargelaten, want in die tijd mest je ook met gemak een stal uit.

Daar aangekomen kregen we een mooie ruime (3,5 x 4 meter ) stal aangewezen, wat in groot contrast stond met zijn krappe (2,5 x 2,5 meter) stal in Leusden stond. Mijn toch al iets aan de lage kant fjord, leek spontaan een shetlander in het grote boze wedstrijdpaardenland, maar toch. Het scheelt tijd Sas, het scheelt echt tijd. Gewoon vaak genoeg zeggen dan geloof je het vanzelf

Ik zag zijn manen spontaan overeind groeien, inplaats van schuin naar achter, en was weer wat meer gerustgesteld.
Volgende probleem: Hoe krijg ik al die zooi in 1 kast. In Leusden hadden we gewoon 1 grote massa opslag plaats, waar altijd wel plek is voor iets. En aangezien mijn logica niet denderend is, heeft het tot de volgende dag geduurd voor ik een oplossing had gevonden, en de deur dicht kon

En in die nacht dat ik zat te peinzen over mijn zooi in de zadelkast, heb ik ook zitten piekeren of ik er wel juist aan had gedaan. Ik bedoel hij krijgt wel wei, weidegenootjes, 3 voerbeurten ipv 2 en een grotere stal. Maar ik ben het niet meer zelf die hem binnen zet, eten geeft en weer naar buiten gooit. Heb ik nou niet gewoon een veredeld manegepaard.


De volgende dag op stal kreeg ik gewoon nog een hinnik van hem, en keek ie nog op toen ik wegging. En voortaan stop ik, ik persoonlijk, gewoon elke dag een appel in zijn mik. Want dan ben ik voor hem misschien niet meer zijn baasje/kok, dan maar "dat kind met die appel" Gelukkig weet ik dat MIJN pony erg omkoopbaar is...ook met een appel
