Bedankt voor alle lieve reacties!!!

Dat doet me echt ontzettend goed en geeft me toch het gevoel er niet helemaal alleen voor te staan!
Ik ga nu trouwens rustig kijken hoe het verder moet met haar.
Op dit moment heb ik zin om even helemaal niks te doen alleen lekker tuttelen met Mabel en met Doortje en in de wei wat te gaan rijden en wat dingen te proberen, want dat gaat wel heel goed en leuk. En dan over een poosje kan ik vast wel een besluit nemen hoe ik het nou precies wil aan gaan pakken. Of ik proffesionele hulp ga zoeken en waar en hoe. Maar dat komt nog. Er komt nu zoveel op me af dat ik gewoon mezelf en Mabel eerst de kans wil geven om weer rustig naar elkaar toe te groeien voordat er andere mensen aan te pas gaan komen. En misschien komen we er samen wel uit?!
Aan de ene kant denk ik: "hup, een nog scherper bit erin en rijden maar" en aan de andere kant denk ik: "ik wil helemaal opnieuw beginnen maar dan op een heel paardvriendelijke manier!"
Ik ben nu boeken van Monty Roberts aan het lezen en dat spreekt me wel echt heel erg aan!!! En dat zet me ook aan het denken! Dan denk: "Jeetje wat heb ik het verkeerd gedaan met Mabel zeg al die jaren!"
Maar ik wil eens kijken wat ik zelf al met de technieken van Monty doen kan. En als dat niet lukt dan ga ik misschien wel zo'n cursus volgen dat je je paard 'opnieuw' leert kennen en er op een andere manier mee om leert te gaan.
Maar op dit moment kan ik even de moed er niet voor krijgen allemaal stappen te ondernemen. Ik wil eerst weer in de wei wat vertrouwt met Mabel raken en haar eerst weer wat meer aandacht en liefde geven dan dat ik de afgelopen tijd heb kunnen geven aan haar.
Maar het is trouwens niet zo dat ik van de één op de andere dag niet meer ben gaan rijden op Mabel. Dat lijkt misschien zo in mijn verhaal. Maar het is heel langzaam aan minder geworden. Omdat ik het drukker kreeg met mijn werk, soms gewoon geen zin had en omdat Mabel (waarschijnlijk hier dus door....) steeds vervelender werd weer.
Oh ja, er werd ook nog als vraag gesteld of ze geen medische problemen heeft.
Ja, die heeft ze dus wel! Ze heeft dus een gal in rechter achterbeen. En als ze niet goed word in en uitgestapt kan dit dus best zeer doen bij haar en kan ze hier last van hebben.
Alleen het probleem is dat ik haar wel een uur in en uit wil stappen maar dat dit gewoon niet lukt......
Instappen is er bijna niet bij hoe goed ik ook mijn best doe. Dat is een gedribbel van heb ik jou daar. Dat kun je niet eens meer instappen noemen.
En zoals ze laatst dus thuis kwam (in een rengalopje) nou ja, dat kun je ook niet echt uitstappen noemen he?
En daarna was ik zo bang boos en trillerig dat ik de moed en energie om haar rustig uit te stappen ook niet meer had. (als dat al gelukt was....)
En nu heeft ze best wel last van dat been, is ook iets dikker nu. Maar ja, dat is wel haar eigen schuld in dit geval!
Ik heb dat been wel gekoeld, en het word alweer beter nu.
Verder heeft ze gelukkig geen lichamelijke gebreken! Haar kiezen en gebit zijn net nagekeken en bijgewerkt. Ik heb vorig jaar de DA haar longen goed na laten kijken omdat ze soms heel hijgerig is, maar dit blijkt allemaal helemaal fijn in orde te zijn! Verder is ze helemaal kerngezond.
Maar ik geef de moed niet op hoor!!!!!! Dat echt niet! Daar is Mabel en de band die ik met haar heb vééééééééééééééél te dierbaar voor!!!
Groetjes Jessica