Ik weet niet meer hoe het verder moet met Mabel.....

[Mapie]

Hoi hoi!

Lang over nagedacht of ik het hier zou plaatsen of niet. Maar het zit me al zo'n tijd zo hoog dat ik het echt met jullie delen wil! En het is sowieso fijn als mensen met me meevoelen en denken.

Ik rijd eigenlijk al een hele lange tijd bijna niet meer op Mabel. Terwijl ik eerst super fanatiek was altijd. Ik reed, toen ik Mabel verzorgde en toen ze net van mij was, zeker elke dag wel even, wat voor weer het ook was! En soms wel ritten van zeker drie uur lang.

Het was wel altijd een hele strijd met haar. Ze is absoluut niet een gemakkelijk paard, echt verreweg van dat. Maar daar zag ik de uitdaging wel van in omdat ik wist dat ze ook een heel goede kant heeft.
Ze is erg gevoelig, en als er dan wat gebeurt, onthoudt ze dit lang, en duurt het een hele tijd voordat ze weer de oude is. Ze vergeeft je het niet snel.
Daar staat tegenover dat ze echt heel ontzettend erg op mij gericht is. Als iemand anders op haar rijd kan ze zo plosteling terwijl het eerst goed leek te gaan naar mij toe crossen en dan wil ze niks meer. Dan wil ze bij mij blijven staan.

En die kleine maar oh zulke lieve dingetjes spraken me zo aan in Mabel, dat raakte mij echt. Dat is de reden dat ik het telkens weer door heb gezet met haar, waar anderen allang waren gestopt.
Op een gegeven moment was ik zelfs zo ver dat sommige mensen Mabel niet meer terugkenden en dat ze haar een heel lief paard vonden geworden. Dat ze er zo rustig en tevreden uitzag en dat ze zo mooi was geworden.

Dat deed me dan weer zo goed dat je weer doorzet!

Maar het rijden bleef altijd wel problemen geven. Ik heb ook twee keer een ongeluk met haar gehad tijdens het buitenrijden. Vandaar ook de keuze op een gegeven moment voor een liverpoolbit om daar maar mee te gaan rijden. Misschien niet eerlijk tegenover Mabel, en ik ben er ook absoluut niet trots op, maar we konden wel normaal rijden toen! Lekker ontspannen en we genoten er allebei van! Dus op dat moment leek dat een goede keuze.

Maar afgelopen winter, toen ik minder ben gaan rijden om verschillende redenen begon alles weer van voren af aan......
Ze ging er weer steeds vaker vandoor. Gewoon kei en keihard langs de weg galopperen, echt levensgevaarlijk gewoon!
Ik ben echt bang geworden voor mijn eigen paard. En ik dacht: "ik gebruik al zo'n beetje het zwaarste bit wat er is en nog kan ik helemaal niks met haar beginnen........" En dan ga je nadenken.... Dit kan niet zo de bedoeling zijn. Rijden met je eigen paard zou een plezierig iets moeten zijn.... Maar het plezier werd steeds minder en minder....

En nu rijd ik weer iets fanatieker, al moet ik echt al mijn moed bij elkaar verzamelen om wat met haar te gaan doen, en ik rijd ook met een lichter bitje.
In de wei ging dit hardstikke goed! En ik waagde een stukje naar buiten te gaan vandaag. Ook dit ging super goed! Totdat er een enge tak lag waar madam niet langs heen wilde......
Ze draaide zich prompt om en ging echt knetter hard in rengalop in één streep naar huis. En je kunt dan doen we je wilt; de teugels losgooien, aan de teugels trekken, tegenzitten enz enz. Niks helpt dan meer. Echt helemaal niks.....
Ik heb echt zitten huilen op haar. Ik was zo boos, zo bang, zo verdrietig dat dit wéér gebeurt is..... Na zoveel lange jaren trainen en vertrouwen opbouwen.....
Ik zit er nu gewoon om te janken.....
En dat zowel Mabel als ik en eventuele weggebruikers die we tegen hadden kunnen komen er allemaal zonder kleerscheuren vanaf zijn gekomen mag een wonder heten!!! Het was echt levensgevaarlijk.....

Ik heb al een paar keer gedacht: "Zal ik Mabel verkopen? Ik kan haar niet aan en misschien kan iemand anders dat wel."
Maar ik weet dat Mabel het één en ander mee heeft gemaakt. Ik ken haar door en door en ik weet hoe ze is. Ik zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen dat iemand haar zou kopen die haar helemaal niet kent en haar niet begrijpt. Nee, ze hoort gewoon bij mij en ik wil het ook niet anders! Ik zou dood ongelukkig zijn als ik zou moeten verkopen!!!

Maar het plezier van het rijden is er wel zo'n beetje af. En daardoor voel ik me weer schuldig tegenover Mabel dat ik haar soms echt een maand in de wei laat staan voordat ik de moed heb verzameld om er weer eens op te klimmen......

Ik weet het echt even niet meer hoor.... Nu is Doortje er dan ook, en dat speelt ook nog een rol. Nu wil ze dus nog sneller naar huis...
Maar ja, die twee zijn zo gek van elkaar, die ga ik echt niet meer scheiden! En toen Doortje er nog niet was was het ook niet veel beter dus ik kan niet alle 'schuld' op de komst van Doortje schuiven.

En ik ben nog een grote fout begaan vandaag..... Ik heb er zo'n spijt van maar er knapte even iets in mijn hoofd....
Toen ze thuis kwam na haar levensgevaarlijke race-actie heb ik haar een flinke klap met een zweep gegeven.......
Hoe stom van mij!!!! Ik weet hoe gevoelig ze er voor is, en dat dat wel het laatste is wat ik had moeten doen. Maar op dat moment heb ik het in een moment van verstandsverbeistering zomaar gedaan.......
En nu weet ik dus dat ik helemaal opnieuw beginnen moet.....

Maar waar en hoe?! Ik weet het niet.... Deze dingen zitten zo diep in haar gewortelt dat je dat niet één twee drie er zomaar uit krijgt.
Ik rijd dus al met een lichter bitje omdat ik dit eerlijker tegenover haar vind en ik heb een martingaaltje gekocht (moet ik nog krijgen) en daarmee hoop ik dat ze haar hoofd niet ineens omhoog doet en wegspurt. Maar ja, daar heb je de problemen natuurlijk niet mee opgelost helaas....

Het was een hele stap voor mij om dit verhaal hier neer te zetten, maar ik moet zeggen dat het me wel heel erg oplucht!

Ik wil echt het allerbeste voor Mabel, en ik heb naar mijn idee genoeg geprobeerd in al die jaren en genoeg geduld voor haar gehad. Maar vandaag was dat heel even op...... En vandaag wist ik heel even écht écht niet meer hoe het verder moet......

Herken je hier misschien wat van of heb je tips??? Laat het me weten! Alles is welkom!!!

Groetjes Jessica

[jezzikaatje]

Pfoe, dat is zeker een lastige situatie..
Helaas heb ik er weinig ervaring mee en denk ik dat ik je weinig kan helpen.
Ik geloof ook dat je al wel les hebt gehad met haar enzo toch?
Heel erg veel succes in ieder geval met alles, wat je ook gaat doen!

[Evaliensvenna]

Nog niet opgeven hoor! Schraap dat aller laatste beetje moed bijelkaar en zoek hulp!

[DeeDee]

Pfff ik herken het wel hoor. Ik heb toevallig van de winter een topic geopend waarin ik vertelde hoe bang ik was met het rijden op RB. Bij mij gaat het nu steeds beter. Ik moest gewoon weer van voren af aan beginnen. RB ging met Maike vaak dressuur rijden dat wist hij dus deed hij. Met mij meestal op buitenrit. Dus toen Maike stopte en ik ook wat dressuur wilde gaan doen werd meneer opstandig. Zowel in de bak als buiten. Ik heb er wat jankend opgezeten geloof me. Maar ik moest gewoon opnieuw beginnen en nu driekwart jaar later gaat het al veel beter. Van de week gaf hij zelfs geen kick om een tractor dat wil heel wat zeggen. Dus geef niet op. Zoek desnoods iemand met heel veel lef die je kan helpen.

[Mir]

Als je er echt voor wilt gaan en het geluk hebt van vervoer en centjes, zou je nog naar bijv. Balingehof of Albert Wezeman (verbonden aan het fjordenstamboek) kunnen gaan om daar je probleem voor te leggen. Dit kun je niet meer alleen oplossen, maar er zijn genoeg mensen die je verder kunnen helpen. Alleen kost dit meestal wel wat duiten... Succes ermee, vind het juist goed dat je dit neergezet hebt. We komen heus allemaal wel eens dingen tegen dat we denken: .

[Pablo]

Emst ligt dat in de buurt van Apeldoorn? Op de site van Emiel Voest staan de instructeurs in Apeldoorn zit Marike Coverdale Apeldoorn 055-3121672 . Bel haar eens en vraag of ze je kan helpen. Hier kom je zelf toch niet uit en met dressuurles ben je niet geholpen imo. Ik ken deze dame niet maar mijn eigen instructrice is ook Emiel Voest instructrice en ik heb er op heel veel vlakken veel aan

[nina1993]

Als ik je verhaal zo lees, denk ik gelijk aan NH. Misshcien dat je dat zou kunnen proberen met hulp? Ik heb er zelf totaal geen ervaring mee, maar je leest dat er vaak goede resultaten geboekt worden op basis van vertrouwen en respect.

Heel veel succes in ieder geval!

[Krista]

Jee wat een verhaal..... ik begrijp wat je bedoelt. Ik ben ook maanden bang geweest voor Oos, na ons ongeluk. En nog peert ie er wel eens tussenuit. Alleen gelukkig dan in de bak maar buitenrijden doe ik dus ook niet meer, ik ben nu zo ver dat ik het zou durven denk ik.

Over jou: ik zou het zeker niet opgeven en Mabel zomaar verkopen. Stel je eens voor hoe dat dan gaat bij een vreemde, die haar niet kent>! Je hebt ook wel echt een band samen als ik dit zo lees.

Uit mijn ervaring kan ik vertellen dat Oos buiten een ramp was. Alleen maar racen wilde. Tijdens een strandrit heb k hem met een K&K correctiebit gereden. En meneer weer trekken.... tot ie stopte, het deed blijkbaar zo pijn... hij heeft het niet gauw weer gedaan!

Ik zou hulp zoeken. Misschien die vrouw bellen die Pablo aanraadt?! Maar niet al te softe lieden in ieder geval. Er is niks mis met Mabel als ik dit zo lees, ze heeft gewoon streken en weet dat ze dr gang kan gaan, naar huis kan rennen.

Als er iemand met je meegaat, doet ze het dan ook? Iemand met een fiets of een paard? En als jij eens een pittig bit indoet, net als ik, en een Thiedeman aan dr vast maakt? Dan zijn het haar keuzes. Normaal doen> niks aan de hand, wegracen> jij kan dr houden, al zal het voor haar heel naar zijn. En dan kleine stukjes opbouwen? Ik heb nl wel het gevoel als ik dit zo lees dat Mabel precies weet wat ze doet met rijden......

Heel veel succes, en niet gefrustreerd raken

[Maikuh]

Pff wat ontzettend moeilijk!
In ieder geval knap dat je je verhaal hier neer hebt gezet!

Nu is het iig levensgevaarlijk en dit kan zo niet langer doorgaan. De tip van Mir en Roos lijkt me een hele goede, maar het is ook maar hoeveel tijd, energie en geld jij er nog in wilt steken..

[Leentje]

ik weet geen nieuwe raad,maar wil je wel ff laten weten,dat ik het knap van je vind!
en je moet je niet schuldig gaan voelen over een ander bit of tiedemanteugel,veiligheid voor alles!
ik hoo pdat je hulp kan zoeken,jullie saampjes zijn het waard!

[karleylover]

Ik heb ook op dit moment zo'n paard. Had laatst een verhaaltje bij Dagboek geplaatst dat Tjelle zich zo vreselijk gedraagd doordat hij allemaal merries om zich heen heeft.
Tjelle is ook ontiegelijk druk met rijden en wil er het liefst ook elke keer tussenuit knallen. Ben gister met een tiedeman naar buiten gegaan. Hij was nog steeds onwijs druk maar als hij ertussen uit wilde gaan kon ik hem veel makkelijker bij me houden. Nog steeds was het niet echt prettig rijden want rust zat er nog niet in. Maar ik ging in ieder geval niet 100 km per uur er tussen uit. Hou eigenlijk ook niet zo van hulpteugels.. maar liever dat, dan dat er ongelukken gebeuren!
Ik wens je heel veel succes en sterkte... Jullie komen er SAMEN wel uit!

[Tanja]

Wat vervelend dat z'on gevoel bij je eigen paard.
Je heb ooit voor haar gekozen en haar weg doen is geen optie.
Maar misschien is het wel een optie om toch hulp erbij te zoeken,
iemand die ervaring met dit soort problemen.
Mabel moet zich overgeven aan jou,het lijkt wel of ze zelf de touwtjes in handen neemt en van door gaat.
Ik hoop dat je eruit kom met haar!

[Charret]

Ik denk dat Mabel het beste bij jou af is meid. Je moet jezelf niet van alles verwijten hoor! Veiligheid gaat inderdaad voor alles, zoals Heleen al zei. Ze heeft een verleden en alleen jij weet hoe je daar mee om moet gaan. Doe dit dan ook, zet je over dat nare gevoel heen en pak het weer op. Mabel is vast een pony die veel aandacht nodig heeft en veel beweging. Van ritten van 3 uur naar een maand op de wei is voor haar heeeeel wat. Ze snapt het vast niet en gaat dan protesteren. Probeer de draad weer op te pakken en geef niet op!!

Je kunt het!

[nobbygaard]

Ik zou proberen hulp te zoeken in een persoon waar jij ook heel veel vertrouwen in hebt. En dan hoe erg het ook is, weer het paard gaan behandelen of je een jong paard in de handen hebt. En desnoods weer eerst alleen maar het op gaan bouwen door er aan de longeerlijn op te gaan zitten.
Ik hoop dat het je wat je ook beslist om te gaat doen, je gaat lukken. Want weg doen is voor je echt een hele moeilijk beslissing.

[Janine]

Ten eerste natuurlijk super moedig dat je het toch opgeschreven hebt, zal misshcien ook een last van je schouders zijn gevallen...
Kan me voorstellen dat je met doodsangsten in race over de openbare weg gaat, en dat je een maal stilstaant of thuis een dubbele 'schrik' krijgt.
Ik heb het een keer met Isabel gehad, en met Goldy de mams van Rian.
Goldy kan bv haar hals 'vast zetten' en geen enkel bit of hulpteugel kan daar tegen in Nou de eerste keer als dat bij je gebeurd, mán een van de weinige keren dat ik wel 10kleuren heb gescheten Krijg een beetje het idee dat Mabel dit ook doet.
Wat bij Goldy deels het probleem was, dat ze rijtechnisch ver te zoeken was. Dat hebben we 'thuis' in de wei geoefend met roltrens omdat ze ook het bit vast pakte, doordat ze op een gegeven moment rijtechnisch makkelijker was, konden we het vastzetten van de hals ook voor zijn, maar als ze dan weer minder in het werk kwam, kwam het probleem wel terug (geen idee hoe dat op lange termijn zit, want daar heeft Goldy te veel wisseling van ruiter voor gehad).

Maar afgelopen winter, toen ik minder ben gaan rijden om verschillende redenen begon alles weer van voren af aan......

Misschien 1 deel van je probleem, dat meer beweging dus beter is, en jij beter 'getraind' waardoor je 'beter' kunt rijden.

En ik dacht: "ik gebruik al zo'n beetje het zwaarste bit wat er is en nog kan ik helemaal niks met haar beginnen........" -----
En nu rijd ik weer iets fanatieker, al moet ik echt al mijn moed bij elkaar verzamelen om wat met haar te gaan doen, en ik rijd ook met een lichter bitje.

Is misschien niet een idee zo'n tiedeman bit te rijden. Ik bedoel het bit waar o.a. Lientje mee buitenrijd, daar zit ook een hefboom aan dacht ik, als ze er dan vandoor gaat heb je een rem zeg maar, en daarnaast kun je 'gewoon' op een trens rijden.

En ik ben nog een grote fout begaan vandaag..... Ik heb er zo'n spijt van maar er knapte even iets in mijn hoofd....
Toen ze thuis kwam na haar levensgevaarlijke race-actie heb ik haar een flinke klap met een zweep gegeven.......

GElukkig zie je je fout in, het erge is ook nog dat Mabel niet de link legt tussen de raceactie van haar en de tik van de zweep, omdat er 'te veel tijd' tussen zit. Een straf moet daarvoor op het gelijktijdige moment gegeven worden, en dat gaat niet altijd.

[Thessa Keizer]

Nou meid, lastige situatie, en net als de rest raad ik je aan om hier hulp bij te zoeken voordat het plezier met je paard helemaal over is en voordat er echt ernstige ongelukken gebeuren. En ik raad je aan om haar alleen maar eens gewoon in de bak aan het werk te zetten en zeker niet een buitenrit te gaan maken, lijkt me te gevaarlijk, zowel voor jou als voor het overige verkeer.
Verder wens ik je alleen maar heel veel sterkte en succes, en je gaat het zeker redden met de juiste hulp.

Groetjes Thessa en Aike

[Esther]

Ik heb met Jeskim ook de nodige problemen gehad en laatst is ze ook weer een keer weggerend. Ik moet zeggen dat ik veel meer heb gehad aan een thiedmannteugel dan aan een martingaal. Ik heb haar eerst ook met een martingaal gereden, maar dan was ze soms nog niet te stoppen, toen ik overstapte op een thiedemann ging het een stuk beter.
Laatst ging het zo goed dat ik hem wat losser deed tijdens het rijden en toen is ze nog wel een keer weggevlogen, maar ze was sowieso die rit al ernstig lastig!!! Bij mij is het na een poos wel gelukt om haar gewoon naar huis te stappen i.p.v. dat gedribbel.. M.b.v. de thiedemann.
Verder zou ik inderdaad speciale hulp gaan zoeken.

Verder was het te verwachten dat ze met Doortje nog harder naar huis zou gaan, maar het is voor je paard veel leuker om de rest van de dag door te brengen met een makkertje. Die zou ik zeker niet wegdoen, maar dat was al geen optie toch??

Zelf ben ik van plan om naar de Balingehof te gaan met mijn KWPN, daar heb ik wat problemen mee. Het ziet er aantrekkelijk uit, ik heb er goede dingen over gehoord en ze hebben best gerichte cursussen voor bepaalde problemen. Het kost wat geld, maar het maar helpt..

Geloof me, ik heb me net zo gevoeld als jou, maar ik zou Jeskim nu nooit meer weg doen. Ze is niet de makkelijkste, dus een goed huis vinden is waarschijnlijk niet makkelijk en de moeilijkst opgebouwde relaties hebben na een poos wel een sterke fundering.. Dus kom op meid!!!

[nancy imka]

Ik herken echt heel veel van Mabel in Imka. Ze lijken wel zusjes . Imka is ook zo'n drammer. En gaat heel hard naar huis. Ik heb haar wel eens weg gebracht naar mijn hoefsmid en die heeft haar een lesje geleerd en heropgevoed. Ze kwam als net dametje terug, wel van korte duur hoor aangezien ze snel weer door had dat ik dat bange blondje was Ik rij nu met een hackemore gaat super en het is alleen hard en streng als zij niet luisterd Ik vind het ideaal maar je moet wel een zachte hand hebben voor zo'n ding

Ik heb je ge'pbt

[Nicole]

Nog niet opgeven hoor! Schraap dat aller laatste beetje moed bijelkaar en zoek hulp!

Hier kan ik mij alleen maar bij aansluiten. Ik heb met Iwan ook bloed zweet en tranen beleeft vroeger!

Ik denk dat ik het al eerder gezegt heb, maar als ik jou was zou ik gaan Emiel Voesten (jaja een nieuw werkwoord )

En zorg voor goede instructie tijdens het rijden

Oja wat mij nu nog te binnen schiet, misschien last van een medische kwaal?? Rug, mond of iets??

[DaphneT]

Pfff, kan me voorstellen dat je het af en toe niet meer ziet zitten. Je wilt het beste voor je paard, je steekt er alle liefde en energie in, maar je krijgt er geen plezier voor terug. Dat is niet erg motiverend. Dat er dan even iets knapt, moet je jezelf maar niet al te kwalijk nemen. Het was misschien niet de juiste reactie, maar jij bent ook maar een mens. Dus probeer je daar maar niet al te schuldig over te voelen, dat maakt het allemaal alleen maar erger.
Maar wat iedereen al zegt: ik zou als ik jou was profesionele hulp zoeken, iemand die jou ook op buitenritten wil begeleiden en ervaring heeft met dergelijke problemen, want zo kan het natuurlijk ook niet verder. Straks ontstaat er nog een ernstig ongeluk met blijvende gevolgen. En wat Nicole ook al zegt: misschien is het een goed idee de DA haar eens goed na te laten kijken.