Het ophalen en introduceren verliep niet geheel vlekkeloos. Eenmaal bij Louis was er behoorlijk wat overtuiging nodig om ze op de trailer te krijgen, toen ze eenmaal stond was ze de hele weg erg rustig. Bij het introduceren (26hectare natuurgebied) kreeg Sonja het voor elkaar om Sits in die ene hoek die het natuurgebied heeft op te sluiten, haar kont toe te draaien en Sits dwars door de draad heen de wei uit te slaan. Nadat Sits weer gevangen was er weer mee de wei in gegaan en erbij gestaan tot iedereen rustig was maar Sonja draaide toch weer om en herhaalde het hele verhaal nog maar eens.
Sits was zo overstuur dat ze het terrein is ingerend (gelukkig is ook dat helemaal omheind) maar dan nog proberen dat bange veulentje weer te vangen (gelukkig had ik het halster om gelaten). Na een hinnikend paard via mijn telefoon was ze gelukkig zo gevangen. Beetje jammer is dat ze nu dus niet in het natuurgebied staan maar gewoon in de wei, Sonja alleen en de veulentjes samen. Maldu is nu dan ook gedwongen afgespeend al heeft ze daar zelf helemaal geen moeite mee, heeft niet eens meer naar Sonja omgekeken..
Van Sonja hier ook geen foto's, ze gaat zo ontzettend hard achteruit! Morgen word de dierenarts gebeld voor Sonja haar laatste afspraak...
Maar goed, nu nog even de leuke veulentjes spammen voor we afscheid gaan nemen van mijn soulmate en vriendinnetje..
Net thuis en in de trailer gauw nog even de schaar door haar manen..
voor
na
de twee dametjes samen
En vandaag:
perse uit dezelfde bak willen eten..
Sits met haar mooie rode wimpers
Maldu
Sits
Maldu
Sits
Maldu
Sits
Sits
Sits
De dametjes kunnen het samen al erg goed vinden, eten uit dezelfde bak, kroelen samen maar kunnen ook heerlijk stoeien of elkaar een keer corrigeren..
Sitske heeft het in het begin wel moeilijk gehad, erg zoekende naar haar moeder en durfde niet goed bij ons te komen en te komen eten. Inmiddels gaat dat al veel beter, ze komt goed eten en is niet meer zo paniekerig. Ik hoop dat de dametjes nog lang samen bij mij zullen zijn!
