Vanmorgen was Sandra op stal. Joepie, ons pensioenpaard is van haar. Of ik even meeging rijden/wandelen. Ik mocht wel op Joepie, nam zij Kayo mee. Prima plan. Het waaide erg hard en ik heb dan al gauw zoiets: doe maar niet. Ik heb dan wel iemand nodig die me over de streep trekt, en dat is Sandra. Hij moet het toch leren met die wind op stap te gaan zei ze. Is ook helemaal waar. Joepie was echt op zijn Joepie's, heel koel. Kayo was wat drukker dan de keren ervoor. Maar hij wordt natuurlijk ook wat meer mans. Nadeel was dat de mama's in de wei erg aan het hinniken waren en de wind was onze kant op, dus we hoorden ze de hele tijd. Kayo gaf steeds antwoord en wilde niet zo graag mee eerst. Onderweg kwamen we een hele grote plas tegen in een stuk grasland. Leek ons leuk om te kijken of Kayo erin wilde. Geen probleem, liep er zo in, met Joepie mee. Op de terugweg was hij al wat rustiger. Voor de foto nog even als handpaard met hem gereden. Maar dat lukt me niet met mijn gehandicapte hand. Ik kon de teugels met links amper houden. Was weer een leerzame wandeling voor Kayo, en de mama's waren dolgelukkig dat hij weer terug was. Ideaal zo'n paard als Joepie mee, die kijkt nergens van op. We kwamen een tractor tegen, met zoiets is het ideaal als koele Joep erbij is. Op den duur gaan we Kayo leren alleen bij huis weg te gaan, maar eerst maar even de wereld die Eexterzandvoort heet zo op een veilige manier verkennen
Ik verheug me er al op dat Kayo net zo'n waterrat wordt als Marga, vind het zo heerlijk om door het meertje hier vlakbij te rijden.
Zolang er grasjes in zo'n plas zitten is het niet erg om erin te gaan
Ik ben echt zo blij met dit leuke kereltje
