We liepen achter de Pietenband. Orlinde vond ze maar langzaam lopen, ze wilde veel liever doorlopen (hou ouder hoe gekker?). Een van haar bijrijdsters liep bij haar hoofd en kon haar touwhalster pakken als ik niet meer druk op het bit wilde zetten. Dat werkte goed. Orlinde zocht af en toe steun bij haar, en zij heeft ook een paar keer met wat druk op de neus voorkomen dat Orlinde echt de tuba in dook met haar neus of ik erg scherp moest ingrijpen. Ze was absoluut niet bang of onder de indruk van de herrie en drukte, vond alleen dat het tempo te laag was..
(en aan beide kanten naast de kar liep een man om te zorgen dat de kindjes niet te dicht bij de wielen kwamen).Weer een geslaagde intocht zo. Orlinde heeft een zak wortels verdiend hiermee, en ik een chocoladeletter
.Ik vind het zo leuk om te doen (was mijn 3e keer hier)... al die blije kindjes!
Leuk hoor Jowien!
