) Ze denkt goed met je mee. Anca's veulens zijn stuk voor stuk dieren met een eigen wil (tja mama ook). Als veulen blijven ze (net als mama) nooit bij hun moeder lopen. Nee, de wereld is veel te interessant! Nadat ik Anca als veulen regelmatig heb moeten vangen omdat ze aan de andere kant van het bedrijf liep, kreeg die al heel snel een halster om. Evita deed het als veulen ook. Maar de ervaring leert.... 1x gebeurd dat, een 2e keer niet meer. Halster om!!
Ik wacht het nu niet meer af, met mama meelopen? Dan aan het halster. Maar ja, die jonge veulens vinden dat mee lopen maar niets. Die gaan liever in de ankers. Ik vind het erg vervelend om zo vooruit te moeten trekken. Ben altijd bang dat er iets verkeerd gaat in de hals.
Maar gelukkig denkt Anca daar goed aan mee. Sinds een paar jaar doe ik aan Anca een extra lang halstertouw. Veulen krijgt een touwtje aan het halster. Ik zorg er dan voor, dat het halstertouw van Anca achter de billetjes van het veulen komen. Anca trekt dan min of meer het veulen mee naar voren. Ik moet alleen het touw vast houden...
Vanavond had ik Hjirre aan het halstertouw. Anca stond links van hem. Ik geef haar wat ruimte door het touw achteraan vast te houden. Ze zucht een keer (dat doet ze dan altijd) en loopt met een boogje om Hjirre heen. Terwijl ze net voorbij zijn billen is, komt haar hoofd naar beneden, zodat het touw om Hjirre's billen haakt. En zo lopen we samen naar binnen. Heerlijk toch?!
hou super veel van mijn knapperds! 
