Opzoek naar een oude pony waar ik zo mee weg kon rijden, genoeg leuks te vinden en bij elke advertentie kwam er 1 naam omhoog: Cunna! Tranen met tuiten en enorme spijt, mijn meid, mijn kind. Ik had mijn les geleerd die Cunna mij zovaak leerde, niet links of rechts maar recht door zee. Ik ging mij bedenken wat een veulen op mijn pad nu kon toevoegen, en nadenken waarom ik zo nodig een oude pony wou. En opnieuw kwamen daar die foto's, filmpjes en onvoorwaardelijke liefde naar boven van zo'n baby pony. Eigenlijk was een veulen reuze welkom bedacht ik, ben net aan een studie begonnen, heb een huishouden, vrijwilligerswerk hier en daar en best veel vrienden waar ik energie in wil steken, over 3 jaar ben ik klaar met school ik ben momenteel al 5 maanden therapie vrij en heb alles goed op orde. En dan ga je zoeken, ik wou geen volledige fjord omdat ik die allicht teveel ga vergelijken met Cun maar toen kwam ik bij deze prachtige kruising:


Morgen ga ik kijken, ik ben reuze benieuwd hoe die in real life eruit ziet. Ik ben God dankbaar dat ik opnieuw een kans krijg, na jarenlang vechten en strijd kan er niet meer gezegt worden denk aan later. Ik heb een huis, ik heb wat ik nodig heb om oud te worden en daarin mist eigenlijk nog 1 ding. Cunna wil ik niet terug die heeft mijn pad bewandeld en wijze lessen gegeven nu ga ik verder wandelen met een andere pony 2 honden en 1 kat en heleboel lieve vrienden. Wie had dat 5 jaar geleden kunnen bedenken? Niemand denk ik.

Dikke knuffel! Mieke