Vorig jaar is Pablo eigenlijk vanaf april aan het kwakkelen geweest. Hij is niet kreupel/ernstig ziek geweest, maar wel zo scheef als een hoepel en rottigheid met zijn rug. In mei zijn we bij de osteopaat geweest en toen was hij nog wel scheef, maar hij was wel weer vrolijk. Hij laat namelijk goed merken voor de wagen dat zijn wervel niet goed zit (lees steigeren en weigeren). Op menkamp in juni dan ook vooral met een scheve banaan alleen aan tempobeheersing gewerkt. Waar ik ook van meerdere kanten te horen kreeg dat die knol het niet voor me zou gaan doen (waar ik best erg verdrietig om was/ben). Maar goed de zomer lekker bij Sandrien gestaan en in september kon ik alweer Heleen de osteo bellen want het ging weer van geen kant. In november op goed geluk de ABOP gedaan, waar hij wonderwel voor allebei de proeven een A haalde (en de trekproef zelfs het hoogste punten van het jaar gehaald) In november ook het besluit genomen om terug te verhuizen naar Starnmeer. Het rijden ging voor geen meter, weinig plezier in het werk (allebei). In december verhuist, waarna het na een week met de winter begon. We hebben toen ook erg weinig gereden, af en toe in de binnenbaan. Maar als je die moet delen met westernruiters die absoluut vreselijk achterlijk asociaal met hun paarden om gaan. Dan laat je dat ook gauw varen. Toen het weer ging dooien, kon het echte werken weer beginnen. Maar wederom had ik in het werk (rijden/aangespannen) echt gewoon geen plezier met hem.
Gewoon het gevoel dat het nooit beter zal gaan. Helemaal voor de mensport had ik een ander pad in gedachten. Ik wil zo graag mijn punten in de dressuur halen om aan de ORUN te beginnen. Ik heb echt een paar weken een mineur gehad, zelfs de gedachten gehad om hem te koop te zetten 
Maar dat kan ik natuurlijk helemaal niet 
Echter een paar weken terug ben ik op zondag naar Lochem gereden en een prachtige rit gereden met nina1993. Dat was echt genieten en Pablo was ook super relaxed en heeft niet getrokken of geraced. Behalve een paar debiele omdraai acties
Dat had hij nog nooit eerder uitgehaald, dus was superblij met de snoepjes in de zak van Yvonne 
Ook met mijn meninstructrice gepraat dat ik het gewoon niet echt meer kon opbrengen met hem. Toen stelde zij voor om een keer bij haar te komen mennen. En die foto's heb ik hier laten zien! Na het rijden vroeg ze hoeveel commentaar ze had gegeven tijdens mijn rijden. Tja euhm niks! Dus met andere woorden, ik kan best goed sturen. Dat was wel een boost voor mijn zelfvertrouwen. Toen eindelijk op aanraden van haar een ander bit geprobeerd. En ik durf het bijna niet toe te geven, maar damn wat een verschil!! Het is niet voor te stellen. Ik had dit echt nooit verwacht. Vorige week woensdag les gehad met dat bit en daarna zondag, maandag, dinsdag, woensdag ingespannen en met zo ontzettend veel plezier gereden. Vandaag is hij vrij (door de gewestvergadering) en dan morgenochtend weer een keer. Dan komt mijn nieuwe hoefsmid ook. Pablo is half februari gedaan door haar en nu zijn de achtertenen afgesleten en de binnenlippen zijn spoorloos verdwenen. Dus, nu graag weer 10mm ijzers en goed 
Maar goed, moraal van het verhaal: ik wilde even melden dat het hier allemaal weer iets beter gaat. We zijn er nog lang niet, maar we kunnen weer ergens aan gaan sleutelen. Nu nog weer naar rijles gaan, want mijn nieuwe zadel heeft ook nog erg weinig rij-uren.
Gelukkig zit er nu weer een stijgende lijn in en hebben jullie weer lol met elkaar. Wat voor een bit gebruik je nu dan met mennen?
.
<-speciale editie van mijn onderschrift 
