Pad af en naar links, want Marleen had gehoord dat je in een klein soort van bos bij ons in de buurt lekker kan rijden. Komen we daar aan, blijk je er met de paarden niet in te mogen. Na kort overleg hebben wij besloten dat we blond zijn

Na een tijdje alleen maar stappen besloten om toch maar te galoperen (iets wat ik eigenlijk nooit meer doe buiten, na 1x met m'n kop tegen n boom n noodlanding te hebben gemaakt, en 1x met m'n kop op t asfalt te zijn geland). Dus Marleen laat Tycho aangaloperen, in een rustig handgalopje, en ik denk, Vjesta ook maar. En muts doet het niet, ze draaft echt knalhard, want ze hield hem makkelijk bij.
Aan t eind van t pad toch maar omgedraait, omdat we wel erg uit de richting uit kwamen. Terug weer n galopje, en Vjesta weer knalhard draven, zelfs als Tycho was vlotter doorloopt blijft ze m in draf makkelijk bijhouden. Uiteindelijk toch maar wat rechter gaan zitten, benen eraan en in galop.
Daarna lekker rustig naar huis gestapt. Komen we aan op stal, en vanaf waar we reden konden ze ons al vanaf het erf aan zien komen. En Vjesta liep lekker met haar hoofd laag, lekker rustig (ze leert het nog wel). Maar goed, wij rijden de stal in, komt het jongste meisje van stal binnen (een jaar of 10) grote ogen, duidelijk stomverbaasd 'is dat Vjesta?! Is dat echt Vjesta?!' Dus ik kon zo snel geen ander antwoord verzinnen dan 'Nee ik heb haar ingeruild, dit is een nieuwe'

Onderweg nog wat herten gezien, hazen gezien, koeien gezien. Koeien blijven raar, net als bankjes met prullenbakjes, die schijnen te bijten...