Zondag zijn wij een dagje naar familie geweest, en mocht er voor het eerst iemand anders op Pino rijden, zonder dat ik daarbij was. Linda, 21 jaar, heeft zelf wel een paard, maar die is voor ruim een half jaar uit de running, vanwege een scheur in het hoefbeentje. Ze helpt me vaak, en komt regelmatig kijken in de manege hoe het gaat met rijden met Pino, en ik merkte wel dat ze het rijden mist.

Zij heeft dus zondagmiddag ook in die vreselijke bui gezeten met Pino,sneu voor dr, maar ja.

Maandagmiddag kozen Monique en ik voor een buitenrit,omdat op dat moment de zon nog scheen, helaas een drie kwartier later trok de mist op, en zagen we niet veel.
Maar het was lekker windstil, en och een frisse rit moet kunnen toch??
Eerste stuk richting dorp lekker stappen met lange teugel.En toen we het dorp uitreden,een drafje,waarbij in direct merkte dat Pino er enorme zin in had. Dieper kon ik niet zitten,en meer terug rijden ook niet meer, maar Pino had echt zoiets van, ja maar ik wil scossen.

Ook middendraf kwam eruit alsof er opdracht voor gegeven was,en toen ik hem daarvan terug nam, een mega bok!!! Niet gemeen hoor, maar van Jippiejajee,, en natuurlijk baalde hij , hij wilde veel harder, maar de berm is nat, en hij heeft ijzers voor,dus wil ik gecontroleerd rijden.
Al met al maakte hij zich drukker dan had gehoeven,maar hij gaf zich over om normaal te blijven doen.Laatste stuk weer lekker uitstappen, en toen hij op stal stond, maar even een lekkere deken omgedaan zodat hij verder rustig kon uitzweten. Toen de kachel in de schuur aangedaan, en konden deken en schabrak weer drogen.
Vandaag kreeg ik weer een ruggeprik, alleen nu anders,met koude en hitte. Ik heb nu geen pijn, maar ik mag niks,zelfs geen mest uit de paddock scheppen,dus had ik personeel vandaag.

Rijden mag eigenlijk vrijdag pas weer,dus ik ga andere dingen doen,maar ik ben ook eigenlijk ook best druk, koken voor school van bojana,en donderdag....... een puppy kijken.... misschien dat jullie het te snel vinden na de dood van buddy, maar voor ons voelt het goed, en het gemis van bud wordt er niet anders van,het troost wel.

Goed ik moet nu echt kerstkaartjes gaan schrijven,anders komen ze niet meer op tijd aan!! groetjes karin