Jullie hebben genoeg verhalen gelezen over Dakoot zn onmogelijke gedrag,
maar ik heb hem doorbroken, ben niet bang meer, nee hij leest nu bijna de wensen van mn lippen.
Slootjesgedrag is over, hij weet dat hij me daar niet meer op kan pakken sinds ik hem een paar keer achteruit in de sloot heb geparkeerd (verantwoord slootje
) en nee dat vond hij niet leuk!Daarnaast was het de bedoeling dat hij op bootcamp zou gaan, ik had het helemaal gehad, had hem liever per direct daar heen gebracht. Doordat ik wist dat hij een tijdje weg zou gaan heeft Dakota dit gevoeld, ik was niet meer gespannen, gestressed, want ja, hij ging toch op bootcamp dus dan was hij even mijn "zorg" niet meer. Door dat ik dus relaxed naar stal ging, en alles even aan mn laars lapte is Dakoot veranderd, zijn blik in zn ogen is zachter, in de omgang is het altijd nog allert blijven maar ik maak me er niet meer druk om dat hij hapt in zn halster, of dat hij mij probeert te happen, boos worden heeft toch geen zin, dus ik proveer het positief te benaderen, en gek genoeg vind hij happen nu ineens minder intressant.
Wij zijn samen veranderd en hebben elkaar geaccepteerd, we hebben elkaar echt weer gevonden, en dat voelt zo goed!
Dit resulteert in buitenritjes zonder problemen, af en toe is hij nog wat onzeker en probeert hij zn zin door te drammen, maar die kans krijgt hij niet meer, het gaat zoals ik het wil, en hij geeft zich daar nu ook aan over. Vandaag weer een drempel overwonnen, tot nu toe deed ik steeds het zelfde rondje buiten, want dit was het rondje wat zonder problemen gaat. Maar ja een halfuurtje en ik was weer terug op stal. Vandaag de stoute schoenen aangetrokken en alleen met hem naar het Veerse Meer geweest, moet kunnen dacht ik, op zondag is er ook niet zoveer verkeer op de weg. Met wat tegengespartel zijn we daar ook gekomen, deze keer dus zonder iemand mee op de fiets of te paard gewoon wij met zn 2-tjes, was zo gaaf, even een flashback naar vroeger, Ving en ik genoten ook altijd zo van die ritjes naar het Veerse Meer. Dakoot vond het erg spannend maar was super braaf! Lekker door het bos geweest en door het zand gegalopeerd langs de waterlijn, hij ging zelfs het water in!!! Op de terugweg had ik geloof ik een smile van oor tot oor, wat ben ik trots op mn gele rakker!
Ik heb echt een moeilijke tijd gehad met hem, iedereen in mijn nabije omgeving zei dat ik hem van de hand moest doen, hij was gevaarlijk en ik kon beter een ander paardje gaan zoeken, maar mijn gevoel zie telkens: Nee niet doen, dit gaat over, en kijk ons nu eens, we gaan nu eindelijk de goede kant op!
De aanhouder wint zeggen ze altijd, en dat is echt waar
)
