Gisteravond weer geweest; deze keer met Pasja. Ik was echt benieuwd hoe het zou gaan. Ik houd Pasja nl. meestal vrij kort aan het halstertouw vast. Gevoel dat ik dan meer controle heb. Vooral als we door het lange gras lopen als we gaan rijden, dan valt dat hoofd binnen no-time naar beneden om te eten. Ik ben erheen gewandeld (kleine kilometer), dochter Femke mee en die zat op Pasja. Onderweg meteen geoefend met losjes vasthouden en dat ging hartstikke goed.
Ook de oefeneningen daar in de bak vielen me echt mee; had veel meer weerstand van Pasja verwacht. Dat ik bijvoorbeeld echt een flinke ruk zou moeten geven als ik wil halthouden, omdat ze anders gewoon doorliep, maar nee, ze deed het braaf, super. Totdat.... We het achterwaarts gingen oefenen. Nu kent ze dat wel, maar meer zo van: "Pasja, achteruut" en dan geef ik haar een flinke duw. Nu was het de bedoeling dat ze een tikje tegen de borst krijgt (moet uiteindelijk al lukken door te wijzen), commando "terug" en dan een stapje achteruit zou doen. Reageert ze niet, dan eerst een klein tikje, dan harder... Pasja reageerde niet. Ik deed blijkbaar iets fout. Dus instructrice erbij. Paar keer rustig geprobeerd. Geen reactie, dus *klets*. En DAT was madam niet gewend! Dus steigeren, omdraaien en ze probeerde er vandoor te gaan.
Zo van: nu wordt het te moeilijk, ik wil weg! Maar even een paar rondjes gelongeerd, later weer geprobeerd en na iedere stap die ze goed deed, haar beloond. Hier moet ik dus zelf ook mee aan de slag. Het schouderbuitenwaarts hebben we ook nog gedaan. Rechtsom ging dat duidelijk gemakkelijker dan linksom. Vond het zelf ook moeilijk en ging nogal eens de fout in, door stelling te vragen en als ze dan niet reageerde, een por met de elleboog of tikje met de zweep te geven, maar op de verkeerde plek: net achter de schouder. Dan vraag ik dus stelling naar buiten en tegelijk stuur ik haar de andere kant op.Al met al erg leerzaam, ook hoe Pasja op de instructrice reageerde. Ik schrok eerst wel even van haar heftige reactie bij het achterwaarts gaan, maar later was ze weer zo mak als een lammetje als instructrice aangaf dat Pasja naar haar toe mocht komen. Volgende week weer; ik heb er zin in. Vind het voor mezelf ook leerzaam om te ervaren waar ik dingen verkeerd aangeef. Zoveel les heb ik nooit gehad, dus als Pasja ergens niet goed op reageert, dan denk ik ook meteen dat de fout bij mij zit en niet bij Pasja. Is op zich wel positief denk ik. Maar daardoor ben ik ook wel es onzeker en dat heeft ze natuurlijk gauw in de gaten.
Tot zover even dit verslagje; vond het wel leuk om hier even te plaatsen. Alls iemand nog tips/ideeën heeft voor het achterwaarts gaan, graag!
Vera 
. 
, dát was niet wat hij in gedachten had.) Wat ik zo prachtig vind is dat Mariëtte dat allemaal binnen no time door heeft, maar ook blijft zoeken naar het 'waarom' bij het het paard.
Dat hadden we geen van beiden verwacht na die paniekactie van vorige week. Super!